Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΒΩΞΙΤΗ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΔΙΣΤΟΜΟΥ ( Οικογένεια Μπάρλου ) - Από τον Ιωάννη Λουκά

Πηγή: Orykta.gr

Ο Βωξίτης μπορεί να οφείλει τ' όνομά του στη Γαλλική πόλη (Les Baux ) , όμως η ιστορία του στην Ελλάδα ξεκινά από την κωμόπολη του Διστόμου και η ανάπτυξη της εκμετάλλευσής του θα παραμείνει για πολλές δεκαετίες άρρηκτα συνδεδεμένη με τη Διστομίτικη οικογένεια των Μπάρλων.

Το νήμα της ιστορίας του ελληνικού βωξίτη ξεκινά από το Διστομίτη γιατρό Λουκά Μπάρλο που μαζί με τους γιους του δημιουργούν μια τεράστια κληρονομιά για το Δίστομο και την Ελλάδα.

Συγκεκριμένα ο γιος του Λουκά, Ιωάννης Μπάρλος, στέλνει σε νεαρή ηλικία στα 1917 στο Πανεπιστήμιο Μπρεσλάου της Γερμανίας, δείγματα μεταλλεύματος από τις περιοχές Διστόμου

και Ελικώνα, που ως τότε θεωρούνταν φτωχά σιδηρομεταλλεύματα.

Έτσι πρώτοδιαπιστώθηκε ότι η περιοχή διέθετε ένα άγνωστο ως τότε μετάλλευμα με την ονομασία βωξίτης και με σημαντική οικονομική αξία.

Αυτήν προβλέποντας η οικογένεια Μπάρλου, δηλώνει στο Ελληνικό κράτος και αποκτά σημαντικές μεταλλευτικές παραχωρήσεις.

Ο Ιωάννης Μπάρλος φεύγει για τη Γερμανία, όπου θα σπουδάσει Μεταλλειολόγος.

Με την επιστροφή του στην Ελλάδα θα συμμετάσχει στην ίδρυση (1925-1928) της εταιρίας ''ΑΜΕ ΜΠΑΡΛΟΥ ΒΩΞΙΤΑΙ ΕΛΛΑΣ''  με την πλειοψηφία των μετοχών να ανήκει στην οικογένεια Μπάρλου.

Κατά την παράδοση ο Ιωάννης Μπάρλος είχε προβλέψει την εντυπωσιακή ανάπτυξη της περιοχής λόγω του βωξίτη και έλεγε προφητικά ότι '' θα έρθει ο καιρός που ο Γιαλός (Παραλία Διστόμου) θα γεμίσει καράβια''.

Από την ίδρυσή της η Εταιρία πραγματοποίησε εξαγωγές άριστης ποιότητας βωξίτη. Οι χώρες που έδειξαν μεγάλο ενδιαφέρον για τον ελληνικό βωξίτη κατά τη διάρκεια του μεσοπολέμου ήταν η Γερμανία και η Ιαπωνία. Αναφέρεται χαρακτηριστικά ότι η παραγωγή ελληνικού βωξίτη κατά το έτος 1927 ήταν 4.000 τόνοι, το 1929 6.000 τόνοι και το 1939 300.000 τόνοι.

Την εποχή εκείνη η εταιρία εκτός από τις εξαγωγές τροφοδοτούσε με βωξίτη χρωματουργείο του Πειραιά για την παραγωγή χρωμάτων.

Όπως όλες οι δραστηριότητες έτσι και εξόρυξη βωξίτη ακολουθεί τη γενική ύφεση των χρόνων της Κατοχής.

Μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και γύρω στα 1946, η μεταλλευτική Εταιρεία των αδελφών Μπάρλου (Ιωάννης και Γεώργιος) επαναλειτουργεί με κυριότερους πελάτες τη Νορβηγία, Γαλλία και Αγγλία ενώ στον κατάλογο των πελατών προστίθεται κατά τη δεκαετία του ́50 και η Σοβιετική Ένωση, η συμφωνία με την οποία ήταν από τις σημαντικότερες της εποχής και σηματοδότησε μια σημαντική οικονομική άνοδο της περιοχής.

Ο όρμος στην Παραλία Διστόμου γέμιζε με τεράστια φορτηγά πλοία για τη μεταφορά του μεταλλεύματος. Μάλιστα για τη φόρτωση στα πλοία με μαούνες είχε κατασκευασθεί ειδική προβλήτα. Τα κοιτάσματα στα οποία γινόταν η εξόρυξη εκείνη την εποχή ήταν στις περιοχές με τα τοπωνύμια : Καβάλα, Σπέντζος, Άνθιμος, Παλαβός κ.λ.π.

Το 1964 αποχωρεί από την εταιρεία ''Α.Μ.Ε ΜΠΑΡΛΟΥ ΒΩΞΙΤΑΙ ΕΛΛΑΣ '', ο Γεώργιος Λ. Μπάρλος και ιδρύει την επίσης μεταλλευτική εταιρεία '' ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΒΩΞΙΤΑΙ ΕΛΙΚΩΝΟΣ '', η οποία εξάγει όλη την παραγωγή της κυρίως στη Σοβιετική Ένωση και δευτερευόντως στη Ρουμανία και τη Γαλλία.

Για τη φόρτωση των πλοίων κατασκευάζει σύγχρονη σκάλα με ελαστικό τάπητα δυναμικότητας 600-800 τόνων την ώρα.

Το 1965, έτος έναρξης λειτουργίας του εργοστασίου του Αγίου Νικολάου,

συνάπτεται μακροχρόνια σύμβαση μεταξύ της ''ΑΛΟΥΜΙΝΙΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ '' (του Γαλλικού ομίλου PECHINEY) και της ''Α.Μ.Ε ΜΠΑΡΛΟΥ ΒΩΞΙΤΑΙ ΕΛΛΑΣ '' για την αγορά σχεδόν όλης της παραγωγής της από το εργοστάσιο.

Το 1968 ιδρύεται η εταιρεία ́''ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΒΩΞΙΤΑΙ ΔΙΣΤΟΜΟΥ''  με βάση τις μεταλλευτικές παραχωρήσεις ιδιοκτησίας Αθανασίου Μπάρλου και Αναστασίου και Λουκά Λιάσκου, η οποία αναλαμβάνει την εκπλήρωση όλο του συμβολαίου προμήθειας βωξίτη στο εργοστάσιο.

Το 1972 η ''ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΒΩΞΙΤΑΙ ΔΙΣΤΟΜΟΥ '' πωλείται κατά 75% στην ''ΑΛΟΥΜΙΝΙΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ '' .

Το 1975 ιδρύεται από την ''ΑΛΟΥΜΙΝΙΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ''  η εταιρία ''ΔΕΛΦΟΙ - ΔΙΣΤΟΜΟΝ Α.Μ.Ε'' , η οποία στη συνέχεια το 1988 αποκτά το υπόλοιπο 25% της ́''ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΒΩΞΙΤΑΙ ΔΙΣΤΟΜΟΥ ''.

Στο τέλος του 1989 η ''ΔΕΛΦΟΙ-ΔΙΣΤΟΜΟΝ '' απορροφά την ''ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΒΩΞΙΤΑΙ ΔΙΣΤΟΜΟΥ''  και συνεχίζει να έχει τις εγκαταστάσεις της στο Δίστομο μέχρι το 1995, οπότε και μεταφέρει αυτές στην περιοχή της Άμφισσας.

Όμως μέχρι το 2009 συνέχισε να υπάρχει μεταλλευτική δραστηριότητα της Εταιρίας στην περιοχή του Διστόμου.

Η εταιρεία ''ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΒΩΞΙΤΑΙ ΕΛΙΚΩΝΟΣ –Γ. ΜΠΑΡΛΟΣ'' συνέχισε τη

λειτουργία της με μειούμενη παραγωγή και παρέμεινε στην κατοχή της τελευταίας απογόνου της οικογένειας, Μπάρλου Πηνελόπης.

Η εταιρεία πωλήθηκε το 1992 στη Γαλλική LAFARGE.

Μετά από διοικητικές περιπέτειες η εταιρεία αποκτήθηκε το 1994 από την

''ΑΡΓΥΡΟΜΕΤΑΛΛΕΥΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΒΑΡΥΤΙΝΗΣ Α.Ε'' (σημερινή S&B ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΑ ΟΡΥΚΤΑ) χωρίς να έχει μεταλλευτική δραστηριότητα.

Η ιστορία του βωξίτη στο Δίστομο αποτελεί ένα λαμπρό κομμάτι της σύγχρονης

μεταλλευτικής ιστορίας, που κράτησε σχεδόν έναν αιώνα.
Πολλοί άνθρωποι σ' αυτή την περιπέτεια έδωσαν την εργασία τους, τις ιδέες τους, τη ζωή τους, ώστε

να επιτευχθεί αυτή η πρόοδος και η ανάπτυξη της περιοχής.

Ο βωξίτης και το εργοστάσιο εξακολουθούν και σήμερα να αποτελούν μια

σημαντική δραστηριότητα της ευρύτερης περιοχής.

Ι. ΛΟΥΚΑΣ
ΔΕΛΦΟΙ -ΔΙΣΤΟΜΟ

Το Δίστομο, κωμόπολη με μακραίωνη ιστορία - Άρθρο από Diakopes.gr

Πηγή/Αναδημοσίευση:  Diakopes.gr

Μακραίωνη είναι η ιστορία του Διστόμου, που οφείλει την ονομασία του - επικράτησε από το 13ο αι. - στην ύπαρξη πηγής (το νερό ανέβλυζε από τα στόματα δύο μαρμάρινων λεοντοκεφαλών). Καταστράφηκε το 480 π.Χ. από τους Πέρσες, το 338 π.Χ. από τους Μακεδόνες και το 198 π.Χ. από τους Ρωμαίους. Κατά την Επανάσταση του 1821 στην περιοχή του Διστόμου έγιναν σημαντικές μάχες - πρωταγωνιστικός υπήρξε ο ρόλος του Καραϊσκάκη. Στις 10 Iουνίου 1944 οι Ναζί εκτέλεσαν εκατοντάδες Διστομίτες σε αντίποινα για την αντίστασή τους και έπειτα έκαψαν το χωριό τους. Σε λόφο, στην άκρη της κωμόπολης, θα δείτε μνημείο των θυμάτων του ναζισμού. Στο Δίστομο ανήκει ο τουριστικός οικισμός Παραλία, με ωραία ακρογιαλιά. Το Δίστομο έχει 4.368 κατοίκους. Aπέχει 24 χλμ Δ από τη Λιβαδειά.

Η μονή Οσίου Λουκά 

H MONH ΟΣΙΟΥ ΛΟΥΚΑ (τηλ. 22797), χτισμένη στη δυτική πλαγιά του Ελικώνα. Ιδρύθηκε από το μοναχό Λουκά Στειριώτη, ο οποίος έζησε στην περιοχή από το 945 ώς το θάνατό του, το 953. Περικλείεται από περίβολο και περιλαμβάνει διώροφα και τριώροφα συγκροτήματα κελιών, κωδωνοστάσιο, τράπεζα και δύο ενωμένους ναούς.Ο μικρότερος - πρωιμότερο γνωστό δείγμα σύνθετου τετρακιόνιου σταυροειδούς εγγεγραμμένου ναού -, αφιερωμένος στη Θεοτόκο, χτίστηκε το 10ο αι. Χαρακτηριστικά του, οι υπέροχες τοιχογραφίες και ο πλούσιος γλυπτός διάκοσμος του τέμπλου, των κιονοκράνων και του τυμπάνου του τρούλου.Το καθολικό - πρωιμότερο γνωστό δείγμα οκταγωνικού σταυροειδούς εγγεγραμμένου ναού - χτίστηκε στο α' μισό του 11ου αι. επάνω από μια μεγάλη κρύπτη (αφιερωμένη στην Αγία Βαρβάρα), όπου βρίσκεται ο τάφος του Οσίου Λουκά. Χαρακτηριστικά του, ο εξαίρετος μωσαϊκός διάκοσμος, αντιπροσωπευτικός του αυστηρού και αφηρημένου ρυθμού της μεσοβυζαντινής τέχνης, και το μαρμάρινο τέμπλο. Το καθολικό λειτουργεί ως μουσείο.

ΜΟΥΣΕΙΑ

Αρχαιολογική Συλλογή

(τηλ. 22000). Στεγάζεται στο παλαιό δημοτικό σχολείο, κτίσμα του 1903, και περιλαμβάνει ευρήματα (κεραμική κ.ά.) από την Άμβρυσο (Δίστομο), την Αντίκυρα και τη Μεδεώνα, πόλεις της αρχαίας Φωκίδας.

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΡΕΤΕ

*KOΛYMΠI: Στην Παραλία Διστόμου.

*ΤΟΠΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ-ΠΑΝΗΓΥΡΙΑ: Παραδοσιακές εκδηλώσεις την Καθαρή Δευτέρα.

Tο πανηγύρι του Aγίου Nικολάου στις 6 Δεκεμβρίου.

*ΠPΩTEΣ BOHΘEIEΣ: Kέντρο Yγείας, τηλ. 22790-2, φαρμακεία, τηλ. 22366, 22630.

*XPHΣIMA THΛEΦΩNA: Aστυνομία 22100, OTE 22399, EΛTA 22340, Aστυνομία Παραλίας Διστόμου 41222. Ταξί 22322.

Διήγημα: «Δίστομο» - Του Αλεξάνδρου Βαναργιώτη

Πηγή/αναδημοσίευση : fractalert

Του Αλεξάνδρου Βαναργιώτη // *

Βρήκα σπίτι με τη βοήθεια φίλων. Στη δεύτερη πλατεία. Δίπλα στην εκκλησία. Σχεδόν στο κέντρο. Το ρολόι στο καμπαναριό χτυπούσε τις ώρες. Στην αρχή με ενοχλούσε, μετά πέρασε λες μέσα μου, το συνήθισα. Ήξερα με κλειστά τα μάτια τι ώρα είναι όλο το εικοσιτετράωρο. Η θάλασσα ήταν κοντά. Περνούσα ατέλειωτες ώρες ψαρεύοντας, στην ουσία κουβεντιάζοντας με τον εαυτό μου πίσω από ένα καλάμι. Κι όταν έπιαναν οι ζέστες με ένα βιβλίο καθόμουν κάτω από τον γεροπλάτανο στην κεντρική πλατεία. Τι ανείπωτη δροσιά, Θεέ μου. Πήγαινα και στη θάλασσα αλλά μπάνιο έκανα μόνο όταν έπεφτε ο ήλιος. Δεν άντεχα το συνωστισμό. Στο Δίστομο φυσούσε ένα απαλό αεράκι όλο το χρόνο. Χτισμένο στο άνοιγμα ανάμεσα στον Ελικώνα και τον Παρνασσό το ‘παιρνε πότε ο βοριάς και πότε ο νοτιάς. Γι’ αυτό και δίστομο, γιατί είχε άνοιγμα και στα δυο σημεία του ορίζοντα.

Το πρώτο πράγμα για το οποίο έμαθα ήταν η μεγάλη σφαγή τον Ιούνιο του ‘44 από τους Γερμανούς. Δεκάδες ιστορίες άκουσα, είδα τα οστά των κεκοιμημένων που φυλάσσονται στο μαυσωλείο και έφριξα. Η σφαγή έφτασε σε μένα όμως περισσότερο βιωματικά. Προσπαθώντας τα τρία χρόνια της παραμονής μου εκεί να ενσωματωθώ κάπως στην τοπική κοινωνία ήταν σαν να έβαζα το δάχτυλο από πληγή σε πληγή, σε κάθε οικογένεια που γνώριζα και σχετιζόμουν μαζί της. Βέβαια με τον καιρό είδα και άλλες πληγές που στέκονταν ισάξια δίπλα σ’ αυτές της σφαγής, όπως του εμφύλιου, οικογενειακές τραγωδίες, αρρώστιες, αλλά το μέγεθος και η έκταση της σφαγής της δεκάτης Ιουνίου, επισκίαζε κάθε άλλο τραύμα.

Άγγιζα τις πληγές με σεβασμό και δέος, όμως, όσο και να το ήθελα, ήταν δύσκολο να ενσωματωθώ πλήρως. Δεν έπαυα να είμαι ένας ξένος. Ένας αμέριμνος ξένος που κινούνταν ανάμεσα σε τόσες πληγωμένες υπάρξεις, σε έναν αγιασμένο από το μαρτύριο τόπο, απολαμβάνοντας τον απογευματινό του καφέ στον πλάτανο και τη δροσιά του δειλινού. Η αίσθηση αυτή με βάραινε κάπως και διέσχιζα τους δρόμους σκυφτός, ενοχικά, αποφεύγοντας όσο γινόταν τα βλέμματα.

Τον τρίτο χρόνο έφερα τη μάνα. Έμεινε μαζί μου για να προσεγγίζουμε ευκολότερα τα νοσοκομεία της Αθήνας όπου έκανε τις χημειοθεραπείες. Τα απογεύματα καθόταν στην αυλή με τις ηλικιωμένες κυρίες, ως ίση προς ίσες, και έλεγαν τις ιστορίες τους. Τότε άρχισα κι εγώ να κυκλοφορώ ορθός με το κεφάλι ψηλά. Συχνά με μάτια κόκκινα και δακρυσμένα, αλλά δεν με ένοιαζε. Και πρώτη φορά, στις μνημόσυνες τελετές του Ιουνίου, πέρασε η φρίκη από το μυαλό στην ψυχή και σπάραξα. Τέλος Αυγούστου με τη μετάθεση μάζεψα τα λίγα πράγματά μου, πήρα την μάνα και φύγαμε. Κατά την αποχώρηση βγήκαν οι χαροκαμένες γυναίκες που της έκαναν τα απογεύματα συντροφιά και μας ξεπροβόδισαν. Εκείνη την ώρα ήξερα βαθιά μέσα μου ότι το Δίστομο θα με ακολουθεί, όχι σαν απλή ανάμνηση, αλλά ως γλυκό τραύμα, από τα τραύματα εκείνα και τους καημούς που δεν έχουν τελειωμό, που λέει κι ο κυρ Αλέξανδρος και σε κάνουν δικαίως να νιώθεις μέτοχος στο μεγάλο τραύμα της ανθρωπότητας.

* Ο Αλέξανδρος Βαναργιώτης γεννήθηκε στα Τρίκαλα Θεσσαλίας. Σπούδασε φιλολογία και εργάζεται ως εκπαιδευτικός στη Μέση Δημόσια Εκπαίδευση. Εξέδωσε δύο συλλογές διηγημάτων: «Διηγήματα για το τέλος της μέρας», εκδόσεις Λογείον και «Η θεωρία των χαρταετών», εκδόσεις Παράξενες Μέρες

Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΥ ΡΑΛΙΣΤΑ ΤΩΝ ΗΠΑ ΤΟ 1984 ΣΤΟ ΔΙΣΤΟΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΓΩΤΟ ΠΟΥ ΑΠΟΛΑΥΣΕ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ !

Η απόλαυση ενός ...παγωτού στην Πλατεία του Διστόμου, ήταν για τον μεγαλύτερο Αμερικανό ραλίστα όλων των εποχών John Buffum, μια από τις πιο όμορφες στιγμές της συμμετοχή του, το 1984, στο 
Ράλι Ακρόπολις που τερμάτισε 5ος! Το περιστατικό αυτό από το παλιό Ράλι Ακρόπολις,'' το πιο δύσκολο στην κλίμακα'', το αφηγείται ο ίδιος στο ΤRACION MAGAZINE με αφορμή το φετινό Ράλι!
O Τζον Μπόφαμ μιλά για τις Ειδικές Διαδρομές του Ακρόπολις - ''που δεν είναι καθόλου διασκεδαστικό γεγονός'', όπως λέει : ''Στην πράξη είναι άθλιες,έχουν όμως τις δικές τους καλές στιγμές. Όπως όταν καθόμουν στην Πλατεία ενός μικρού χωριού, το Δίστομο συγκεκριμένα, και απολάμβανα ένα υπέροχο παγωτό. Στιγμή που με βοήθησε να συνειδητοποιήσω πόσο τυχεροί είμαστε που κάνουμε αυτή την δουλειά (...)ταξιδεύουμε σε όλο τον κόσμο και βλέπουμε πράγματα και συναντάμε ανθρώπους που οι περισσότεροι στον κόσμο το καλύτερο που θα μπορούσαν να ελπίζουν είναι να τα διαβάσουν, Ειλικρινά τότε το εκτίμησα πάρα πολύ αυτό''.
Μια αναφορά που μας κάνει υπερήφανους για τον τόπο μας αλλά και μας δίνει την ευκαιρία να πούμε - ξανά! - προς τους υπεύθυνους του Ράλι, αλλά και την Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας, να προσπαθήσουν να ξαναβάλουν τις φημισμένες σκληρές διαδρομές του Διστόμου (βωξιτό-δρομοι σε Παρνασσό και Ελικώνα ) στο πρόγραμμα του επόμενου Ακρόπολις! 

''Φάληρον Πειραιεύς Δίστομο Χαϊδάρι'' - Το γνωστό άγαλμα του Γεωργίου Καραϊσκάκη στον Πειραιά.

Αναγράφεται στο βάθρο του, το όνομα της ηρωικής Πολίχνης του Διστόμου

Το Δίστομο από την ιστοσελίδα ''Βοιωτικός Κόσμος''

Πηγή/Αναδημοσίευση: Βοιωτικός Κόσμος
Δίστομο είναι κωμόπολη και έδρα του ομώνυμου δήμου στο νομό Βοιωτίας με 3.350 (2001) κατ. Βρίσκεται σε υψόμετρο 450 μ., έκταση 80 τ.χλμ. και 18 χλμ. δυτικά από τη Λιβαδειά, κοντά στην αρχαία πόλη Αμβρώσου ή Αμβρύσου, που καταστράφηκε κατά τη διάρκεια του ιερού πολέμου από το Φίλιππο.
Αναπτύχθηκε μετά την εκμετάλευση των κοιτασμάτων βωξίτη που βρέθηκαν κοντά του.
Κατά την Επανάσταση του 1821 έγιναν εκεί σπουδαίες μάχες: το 1821 ο Γκούρας νίκησε τους Τούρκους και το 1827 ο Νότης Μπότσαρης με 400 περίπου Σουλιώτες διέλυσε 2.500 Τούρκους του Κιουταχή. Εκεί τραυματίστηκε ο Μάρκος Μπότσαρης.
Το Δίστομο είναι ιστορική πόλη, έγινε δυστυχώς όμως πασίγνωστη από την απάνθρωπη καταστροφή που έπαθε από τους Γερμανούς.
Στις 10 Ιουνίου του 1944 έφτασε στο Δίστομο πλήθος από Γερμανούς στρατιώτες, με σκοπό να ανακαλύψουν τις αντιστασιακές δυνάμεις που είχαν αναπτύξει μεγάλη δράση εκεί. Ντύθηκαν πολιτικά 50 Γερμανοί και μπήκαν σε ελληνικά φορτηγά αυτοκίνητα που είχαν επιτάξει και ξεκίνησαν για την Άμφισσα, ενώ άλλοι Γερμανοί τους ακολουθούσαν οπλισμένοι καλά. Πριν φύγουν, διάταξαν τους κατοίκους του Δίστομου να κλειστούν στα σπίτια τους και να μη βγουν προτού ξαναγυρίσουν αυτοί. Με τα πολιτικά που φόρεσαν οι Γερμανοί ήθελαν να ξεγελάσουν τους Έλληνες αντάρτες και να μπορέσουν να τους πλησιάσουν.
Όταν όμως τα αυτοκίνητα των Γερμανών έφτασαν στη θέση Καταβόθρα, δέχτηκαν την επίθεση των Ελλήνων ανταρτών. Σ' αυτή την επίθεση απάντησαν και οι Γερμανοί που στο μεταξύ ενισχύθηκαν με ισχυρές δυνάμεις. Οι Έλληνες αναγκάστηκαν να φύγουν αφήνοντας πίσω τους 15 νεκρούς και οι Γερμανοί έχασαν 6 από τους δικούς τους και είχαν και άλλους 15 τραυματισμένους.
Ο θυμός τους που δε μπόρεσαν να συλλάβουν τους αντάρτες ήταν απερίγραπτος. Η οργή τους ήταν ασυγκράτητη και ξέσπασαν στον άοπλο και ανυπεράσπιστο πληθυσμό του Δίστομου. Το τι έγινε τότε δεν περιγράφεται. Οι Γερμανοί έδειξαν όλη τους την απανθρωπιά και τη βαρβαρότητά τους. Χαρακτηριστικό δείγμα της βαρβαρότητας αυτής είναι το γεγονός ότι κακοποίησαν κατά το χειρότερο τρόπο τον ιερέα του Δίστομου, τον οποίο τελικά εκτέλεσαν. Ακόμα μπήκαν στα σπίτια και σκότωσαν τα μωρά στις αγκαλιές των μητέρων τους. Άρπαξαν τις νέες και όμορφες κοπέλες και αφού τις βίασαν τις σκότωσαν με πολλών ειδών μαρτύρια. Δεν έκαναν καμιά διάκριση· όποιον συναντούσαν, τον έσφαζαν· και γέρους και γριές ακόμα και όσους γύριζαν από τα χωράφια τους. Στο τέλος έβαλαν φωτιά και στα σπίτια.
Η καταστροφή ήταν ανεπανόρθωτη. Συνολικά δολοφονήθηκαν 218 κάτοικοι.
Η εγκληματική και άνανδρη εκείνη πράξη των Γερμανών προκάλεσε την αγανάχτηση όλου του τότε πολιτισμένου κόσμου. Η φριχτή εντύπωση που έκανε εκείνη την εποχή το γεγονός, όταν το περίγραψε ο ραδιοφωνικός σταθμός του Λονδίνου, ήταν τόσο μεγάλη, ώστε όλος ο ελεύθερος κόσμος διαμαρτυρήθηκε. Η γερμανική κυβέρνηση τότε αναγκάστηκε να εκδώσει ανακοίνωση για να λιγοστέψει την κακή εντύπωση και να επιρρίψει τις ευθύνες στους κατοίκους του Δίστομου.
Μετά το τέλος του πολέμου το Ελληνικό Γραφείο Εγκληματιών Πολέμου ζήτησε να ανακαλύψει τον αρχηγό που οργάνωσε την απάνθρωπη εκείνη πράξη του Δίστομου. Αποκαλύφτηκε ότι ήταν ο υπολοχαγός Χανς Ζάμπελ, που πιάστηκε στο Παρίσι και κλείστηκε στις γαλλικές φυλακές και στη συνέχεια μεταφέρθηκε στην Ελλάδα για να δικαστεί. Στο διάστημα όμως της προφυλακίσεως και προανακρίσεως του στην Ελλάδα ζητήθηκε από τη Δυτική Γερμανία για να δικαστεί παράλληλα και από εκεί. Η Ελλάδα τον παράδωσε, αλλά δεν ξαναγύρισε από τη Γερμανία.

Σχετικές συνδέσεις

Αφηγήσεις και φωτογραφίες από τη Σφαγή του Διστόμου

Εξωτερικές συνδέσεις

Δήμος Διστόμου

Δήμος-ΔιστόμουΕπαρχία-ΛιβαδειάςΚωμοπόλεις

Η Χάρτα του Ρήγα Βελεστινλή - 1797. Το Δίστομο ( Άμβροσσος μεγάλο κέντρο ).

Κλικ για μεγέθυνση

Αν κάνετε κλικ επάνω στην εικόνα και στοχεύσετε στο Δίστομο ( Άμβροσσος - Άμβρωσσος ), θα δείτε ότι υπήρξε μεγάλο κέντρο τότε, και ότι είναι γραμμένο με μεγάλα γράμματα, πολύ μεγαλύτερα από σημερινές πόλεις ακόμη και από την Λιβαδειά ( Εικόνα 2 ).
Αυτό συνέβαινε τότε λόγω του εμπορίου και του ελέγχου του Κορινθιακού Κόλπου.

7 - 4 - 1963 - ''Τίθεται σήμερον υπό του κ.Πρωθυπουργού, ο θεμέλιος λίθος του μεγαλύτερου βιομηχανικού εργοστασίου εν Ελλάδι, εις Παραλίαν Διστόμου''

1897: Σιδηρόδρομος από Παραλία Διστόμου μέχρι Παραλία Αταλάντης

Πηγή/Αναδημοσίευη: Ιστορικά του Παρνασσού

 Σύνδεσμος Α

Το εργοστάσιο Αλουμινίου ''Εις Δίστομον'' - Ένα σπάνιο βίντεο από τα εγκαίνια του εργοστασίου του Αλουμινίου της Ελλάδος

Από τα Επίκαιρα των κινηματογράφων.

Δημογραφικά στοιχεία του Διστόμου από το 1835 μέχρι σήμερα.

Πηγή: Wiki
Πρώτη Δημοσίευση: Distomoblog

1893: Λουτρά στην Παραλία Διστόμου

Πηγή/Αναδημοσίευση : Ιστορικά του Παρνασσού του Λουκά Παπαλεξανδρή