Εκκλησίες και ξωκλήσια του Διστόμου

Άγιος Νικόλαος Διστόμου

 Για την ολοκλήρωση αυτού του άρθρου δανείστηκα κείμενο και υλικό από την ιστοσελίδα του Δήμου Διστόμου Αράχωβας Αντίκυρας
Στην συνέχεια έκανα δικές μου παρεμβάσεις

Στην πάνω πλατεία του Διστόμου (Πλ. Εθνικής Αντίστασης) υπάρχει η μεταβυζαντινού ρυθμού εκκλησία του Αγίου Νικολάου που ολοκληρώθηκε το 1908.

Το Δίστομο το επισκέφθηκε στην εποχή του και ο Όθωνας με την Αμαλία.
Λέγεται δε ότι η μικρή γλυκόηχη καμπάνα του καμπαναριού του είναι δωρεά της βασίλισσας Όλγας, ενώ είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον το μεγάλης αξίας, σκαλιστό του τέμπλο.

Πέρα από την εκκλησία της Παναγίας και του Προφήτη Ηλία στο κέντρο του Διστόμου,

Η Εκκλησία της Παναγίας κοντά στο στενό που στρατοπέδευσε ο Γεώργιος Καραϊσκάκης

Ο Άη Λιας. 
Στην γραφική γειτονιά Άη Λιας στο Δίστομο

υπάρχουν αρκετά εξωκλήσια με παραδοσιακή πέτρινη κατασκευή, όπως του Αγίου Δημητρίου  στην είσοδο του Διστόμου και του Αγίου Μηνά πρός το Στείρι.

Άγιος Δημήτριος

Επίσης το διπλό εξωκλήσι των Αγίου Αθανασίου και Αγίου Αντωνίου στο δρόμο προς Παραλία, με τη χαρακτηριστική πηγή νερού, που ρέει αδιάκοπα το γάργαρο νερό της, απο τα υψώματα του Ελικώνα,
και του Αγίου Συμεών ( Στείρι ) όπου σύμφωνα με την παράδοση παλιά ξεκινούσαν από κει λαμπαδηδρομίες.

Άγιος Αθανάσιος

Ανάληψη Διστόμου ( Παραλία Διστόμου )

Αγία Παράσκευη Διστόμου

Άγιος Συμεών Στειρίου

Άγιος Αντώνιος

Χαρακτηριστικό ξωκλήσι επίσης αυτό του Αγίου Μάμμα πίσω από το χαρακτηριστικό βράχο "Βαγένι", στο παλιό δρόμο προς Παραλία. Είναι χτισμένο μέσα σε φυσική σπηλιά - κοίλωμα του βράχου, με σταλακτίτες και εξαιρετική παραδοσιακή τεχνική. Εδώ κρύφτηκαν, για αρκετό καιρό, επιζήσαντες της σφαγής, που διέφυγαν από το Διάσκελο και ζήτησαν καταφύγιο στο εξωκλήσσι, λόγω της δύσκολης πρόσβασης και του απόκρημνου της περιοχής.

Αξίζει να το επισκεφτεί κανείς, πράγμα που τώρα γίνεται εύκολα, αφού και αυτοκίνητο φτάνει σχεδόν μέχρι την είσοδό του και να θαυμάσει τις θαυμαστές ιδιοτροπίες της φύσης.

Παμπάλαιο και ιστορικό ξωκκλήσι είναι και του Αγίου Νικολάου στην περιοχή Άγιος Νικόλαος Διστόμου στην θάλασσα, και συνδέεται ιστορικά με την Εκκλησία στο Δίστομο λόγω ονομασίας

Άγιος Μάμας

Ο Άγιος Νικόλαος στον Διστομίτικο γιαλό

Άγιος Νικόλαος - Παραλία Διστόμου

Παλιά Εκκλησία όπου γίνονταν και περίφημο πανηγύρι, είναι η μικρή Εκκλησία της Αναλήψεως στην Παραλία Διστόμου, η οποία διασώθηκε από την απαλλοτρίωση του 1963 και λειτουργείται ακόμη και σήμερα. Παλιά εκεί στη θάλασσα της Αναλήψεως, οι Διστομίτες έκαναν περιβόητο πανηγύρι.

Είναι αρκετά ξωκλήσια ακόμη που δεν έχουν αναφερθεί. Θα ακολουθήσουν επόμενα άρθρα

Μου έλεγε η γιαγιά μου, αλλά και ο Πατέρας μου που θυμάται καλά, για τον Άη Γιώργη, το ξωκλήσι στην Βερβά στις πλαγιές του Ξηροβουνίου στο δρόμο που πάμε για Αράχωβα, μετά τον δρόμο που σε πάει στην Δαύλεια.

Ομολογώ ότι δεν είχα ανέβει ποτέ μου εκεί. Σήμερα που ανέβηκα ήταν μαγευτικό το τοπίο που βρίσκεται στις νότιες υπώρειες του Παρνασσού.

Θυμούνται τα αγωνίσματα με την άρση της πέτρας και το τρέξιμο στην πλαγιά, γιατί όπως θα δείτε η πλαγιά εδώ ενδείκνυται για κάτι τέτοιο, και φυσικά ο αγώνας τον γερόντων. Αυτά τα βρίσκει κι  ένας περιηγητής ευρωπαίος που έρχεται στο Δίστομο στα 1760 περίπου, θα βρω το βιβλίο και θα σκανάρω.

Αυτό είναι ένα πανάρχαιο έθιμο που δυστυχώς εδώ εξέλειψε. Τελευταίοι από τους νικητές της άρσης βαρών ήταν ο Γιώργος ο Μίχας ή Κούφας, παππούς ενός ενός αδερφικού μου φίλου, που ήταν ψηλός πολύ και γεροδεμένος και τον είχα προλάβει εν ζωή βέβαια, καθώς και ο Γιώργος ο Λούκας ή Μουσολίνης που είναι γεροδεμένος με σωματότυπο που φαίνεται η δύναμή του.

Αυτή είναι η πλαγιά που έτρεχαν οι αγωνιζόμενοι

Διακρίνεται ο δρόμος Διστόμου - Αράχωβας καθώς ο Πάρνασσος

Η θέα ανατολικότερα. Στο βάθος διακρίνεται το Στείρι

Το μνημείο των ιπτάμενων της Πολεμικής μας Αεροπορίας που έπεσαν στον Άη Γιώργη για την Ελλάδα

Κάντε κλικ στις εικόνες για μεγέθυνση

''Ελλαδογραφία''-Ένα τραγούδι απ' τον δίσκο ''ΤΑ ΠΑΡΑΛΟΓΑ'' Του Μάνου Χατζιδάκι σε στίχους του Νίκου Γκάτσου, με αναφορά στο Δίστομο

Για να μαθαίνουν οι νεώτεροι και αυτοί που θα έπρεπε να ενημέρωναν τους νεώτερους.

Ένας μεγάλος Έλληνας ποιητής, ο Νίκος Γκάτσος κι ένας μεγάλος Έλληνας συνθέτης, ο Μάνος Χατζιδάκις στον δίσκο ''Τα παράλογα'' σε μία απ' τις πολλές συνεργασίες τους-ευτυχώς για μας-έγραψαν το τραγούδι ''Ελλαδογραφία'', όπου αναφέρεται το Δίστομο και τα Καλάβρυτα και συγκεκριμένα οι κάτοικοι αυτών των ιστορικών Κωμοπόλεων που έχυσαν τόσο αίμα γι' αυτόν τον τόπο.

Έχω αναρτήσει ήδη τους στίχους απ' το ''δόλιο Δίστομο'' του Σακελλαρίου απ' την Αμερική και τμήμα απ' το ποίημα του μεγάλου επίσης Νίκου Καββαδία, μελοποιημένο απ' τον Θάνο Μικρούτσικο, ''federico Garcia Lorka'', με αναφορά επίσης στο Δίστομο, υπάρχει και το mp3, όπως και στο τραγούδι ''Το δόλιο Δίστομο''.

Αυτό κυκλοφόρησε στο κλασσικό πλέον άλμπουμ '' Σταυρός του νότου'' και σε μια νεώτερη εκδοχή στο άλμπουμ ''Γραμμές των οριζόντων'' απ' όπου και το mp3

Στο δίσκο ''Τα παράλογα'' λοιπόν, το τραγούδι ''Ελλαδογραφία'' τραγουδά ο μέγιστος Μίκης Θεοδωράκης που συμμετέχει σ' αυτόν τον δίσκο.

Καλό θα είναι να ενημέρωνε κάποιος απ' αυτούς που θέλουν να εμπλέκονται στα κοινά, είτε πολιτικά είτε πολιτιστικά είναι αυτά!!

ΕΛΛΑΔΟΓΡΑΦΙΑ

Τω καιρώ εκείνο ο ακμαιότερος κλάδος της πελασγικής δρυός

εκάλυπτε τρεις οικισμούς πέριξ του μυστηριώδους Βράχου της Ακροπόλεως

Αλλά μετά τα δραματικά γεγονότα της Μεσοποταμίας, τα οποία οδήγησαν

εις την έξωσιν των πρωτοπλάστων εκ της κοιλάδος του Τίγρεως και

προεκάλεσαν σύγχυσιν εις τας φρένας των ανθρώπων, οι οικισμοί

των Αθηνών ήρχισαν να πληθύνονται παραλόγως

Αποτέλεσμα υπήρξεν η αλματώδης επέκτασις της πόλεως και η δημιουργία

του λεγομένου άστεως, το οποίο κατά τους αρχαιοπλήκτους ιστορικούς

εμεγαλούργησε και περιεβλήθη την αίγλην της αιωνιότητος

Επίσκοποι και προεστοί

κατακτητές και στρατηλάτες

επαναστάτες και αστοί

της ιστορίας οι πελάτες

Αλλά οι αρχαίοι Θεοί, εν τη μερίμνη των δια τα υπόλοιπα πελασγικά

φύλα, απεφάσισαν την βαθμιαία κατάρρευσιν των Αθηνών ως ηγέτιδος

πόλεως και την απαλλαγήν του Ελληνισμού, ως εθνικού πλέον συνόλου

εκ των κινδύνων του συγκεντρωτισμού. Κατά τους επόμενους μακρούς αιώνας

κατεβλήθησαν αρκεταί προσπάθειαι δια την αναβίωσιν του παλαιού άστεως

αλλ' αύται απέβησαν άκαρποι. Ευτυχώς δε, διότι κατά την νεωτέραν και σκληροτέραν δοκιμασίαν

του γένους, η εκ νέου κυριαρχία των Αθηνών θα απεδυνάμωνε τας

κορυφάς και τας πεδιάδας της πελασγικής γης

αι οποίαι διεμόρφωσαν την οριστικήν φυσιογνωμίαν της φυλής και κατηύγασαν

δι' ανεσπέρου φωτός τους ομιχλώδεις ορίζοντας της

περιδεούς ανθρωπότητος

Στο Σούλι και στην Αλαμάνα

κάναμε φως τη συμφορά

θα μας θυμούνται τάχα μάνα

καμιά φορά

Ματαία ελπίς. Ουδείς τους ενεθυμήθη ως ζώσας αιωνιότητας

ουδείς τους κατενόησεν εις τας πραγματικάς των διαστάσεις. Και αι

Αθήναι, καταστάσαι πρωτεύουσα νεοπαγούς κράτους, ήρχισαν να

προετοιμάζονται δια την εκ νέου απορρόφησιν της ικμάδος του έθνους

Αλλά η προγονική κληρονομία δεν είχεν εξ ολοκλήρου σπαταληθή και

οι μεταγενέστεροι αδελφοί του μικρού Χορμόπουλου, εκ των Ηπειρωτικών

ορέων και εξ όλων των στενωπών της αθανάτου πατρίδος, διέπλευσαν την

Αχερουσίαν της μοίρας των με την γαλήνην του μαρτυρίου και της θυσίας

Και τα βαρβαρικά έθνη ηπόρησαν και κατ' ιδίαν εκάγχασαν- ακριβώς όπως

αι Αθήναι

Χτυπάτε της οργής προφήτες

καμπάνα στην Καισιαριανή

νά 'ρθουν απόψε οι Διστομίτες

νά 'ρθουν κι οι Καλαβρυτινοί

με σπαραγμό κι απελπισία

για τη χαμένη τους θυσία

Άραγε είναι αληθές ότι η θυσία των απέβη επί ματαίω

Ουδείς δύναται να αποφανθή μετά βεβαιότητος και ουδείς δύναται να

προεξοφλήση το μέλλον διότι η ιστορία των ανθρώπων είμαι μία

συνεχής παλινδρόμησις. Αλλά με την διαρκώς ογκούμενην υπερτροφίαν της

Αττικής αι προοπτικαί διαγράφονται σκοτειναί. Οι αρχαίοι Θεοί δεν

υπάρχουν πλέον δια να δώσουν την λύσιν, και ούτω, θάττον η βράδιον

αι Αθήναι θα συγκεντρώσουν εις τους κόλπους των και θα εξαφανίσουν δια

παντός την Ελληνικήν αρετήν, ως ο Κρόνος εις το απώτατον παρελθόν

κατέτρωγε τα ίδια αυτού τέκνα ή ως ο Ήλιος εις το απώτατον μέλλον θα

συγκεντρώσει εις τας αγκάλας του τους πλανήτας του

και θα καταβροχθίσει αυτούς

Γένοιτο και εις τους αιώνας των αιώνων αμήν

Πότε θ' ανθίσουνε τούτοι οι τόποι

Πότε θα 'ρθούνε κανούργιοι ανθρώποι

να συνοδεύσουνε την βλακεία

στην τελευταία της κατοικία

Τραγουδά ο Μίκης Θεοδωράκης και χορωδία

Κλίκ για να κατεβάσετε το cd

http://rapidshare.com/files/36926171/MANOS_HATZIDAKIS-TA_PARALOGA.rar

ΠΗΓΗ/ΠΡΩΤΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ : DISTOMOBLOG

Καίτη Μανωλοπούλου - ''Ζωγραφίζοντας στίχους'' και ''Ημερολόγιο απουσίας''. Σύντομο βιογραφικό της Διστομίτισσας συγγραφέως

Αφού παρουσιάσω ένα σύντομο βιογραφικό, καθώς και την βιβλιογραφία της Διστομίτισσας συγγραφέως Καίτης Μανωλοπούλου, θα αναφερθώ και στα δύο βιβλία, που αναφέρονται στον τίτλο αυτού του άρθρου.
Αντιγράφω το βιογραφικό της λοιπόν όπως εκείνη μου το έδωσε.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Γεννήθηκα στην Αθήνα.

Μετά τις γυμνασιακές σπουδές μου ( Γαλλική Σχολή St. Joseph ) εργάστηκα για 25 χρόνια σαν υπάλληλος στην Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος.

Η κλίση μου όμως πάντα ήταν στην λογοτεχνία, στην ποίηση και στην ιστορία. Έτσι διάβασα πολύ κι αργότερα παρακολούθησα πολλές επιμορφωτικές διαλέξεις ελληνικής ιστοριάς ( κυρίως Βυζαντίνης ).

Η αγάπη μου για τη λογοτεχνία και την ποίηση με οδήγησε αρχικά στο να δοκιμάσω να εκφραστώ μέσω της ποίησης με αποτέλεσμα τρεις ποητικές συλλογές : << Ζωγραφίζοντας στίχους >>, << Μόνο μια λεύγα πάνω απ' το βυθό >>, << Πως να χωρίσεις το νερό >>.

Αργότερα, η τύχη του τόπου καταγωγής μου τον καιρό του πολέμου με έσπρωξε στο ν' ασχοληθώ μ' αυτόν πρώτα με ένα βιβλίο με μαρτυρίες από την σφαγή που έγινε στο Χωριό μου Δίστομο από τους Γερμανούς : << Αναμνήσεις και μαρτυρίες πενηντάχρονες ή άχρονες >>.

Ύστερα με ένα δεύτερο λαογραφικό με τις συνήθειες και τη ζωή σ' αυτό στον 20ο αιώνα :

<< Να ζεστάνουμε τις πέτρες στις πλαγιές του Διστόμου >>.

Εργογραφία

1. << Ζωγραφίζοντας στίχους >> : Ποίηση Αθήνα 1981
2. << Μόνο μια λεύγα πάνω απ' το βυθό >> : Ποίηση Αθήνα 1990
3. << Αναμνήσεις και μαρτυρίες πενηνταχρόνες ή άχρονες >> : Έκδοση Δήμου Διστόμου Αθήνα 1994
4. << Πως να χωρίσεις το νερό >> Ποίηση Αθήνα 2000
5. << Να ζεστάνουμε τις πέτρες στις πλαγιές του Διστόμου >> Εκδόσεις Βεργίνα Αθήνα 2004 ( Χορηγία Δήμου Διστόμου ).
6. << Ημερολόγιο απουσίας >> Ποίηση Αθήνα 2008 Εκδόσεις Βεργίνα
7. << Ανέκδοτες ταξιδιώτικες εντυπώσεις >>

Διακρίσεις

1. Medaille de bronze de l' Academie Internationale de Lutece 1973
2. Βραβείο Πανελλήνιας ένωσης λογοτεχνών ( Ποίηση ) 2001
3. Βραβείο Παννελήνιας ένωσης λογοτεχνών ( Πεζού ) 2003
4. Βραβείο Πανελλήνιας ένωσης λογοτεχνών ( Ποίηση ) 2003
5. Τιμητική διάκριση Δήμου Διστόμου για τη συμβολή στη διαχρονική διατήρηση ηθών και εθίμων στον εν λόγω Δήμο ( 2005 ).

Κριτική από τον Μιχάλη Σταφυλά.

Η Καίτη Μανωλοπούλου το 2008 κυκλοφόρησε το ποιητικό βιβλίο << Ημερολόγιο απουσίας >>. Πρόκειται για μια σειρά ελεγειακών ποιημάτων αφιερωμένων στο σύζυγό της, που πέθανε. Το βιβλίο χωρίζεται σε τρία μέρη : Ημέρες αγωνίας, Ημέρες Νοσοκομείου και Ημερολόγιο Απουσίας. Τα ποιήματα της Καίτης Μανωλοπούλου εκτός από τη βαθειά συγκίνηση που προκαλούν, έχουν εκείνη την τελειότητα γραφής που φανερώνει πως ο πόνος πολλές φορές μας οδηγεί στην απόλυτη δημιουργία. Μικρά ποιήματα, που στον αναγνώστη φαντάζουν σαν αχτίδες φωτός μια αγάπης που όχι μόνο δεν σβήνει, αλλά αντίθετα μεγαλώνει κάτω από την πραγματικότητα της απουσίας.Την μεταθανάτια ανυπαρξία του άντρα της η Καίτη με την ποίηση της την κάνει ύπαρξη.Και αυτήν την ύπαρξη τη διατηρεί σαν ένα διαρκές μνημόσυνο Αγάπης. Αυτή η κατάθεση ψυχής και δακρύων μετουσιώθηκε σε μιά ποίηση - που όμοια της δεν ξέρω αν υπάρχει στην ελληνική μας Λογοτεχνία. Μια ποίηση που θα μένει πάντα υποδειγματική καθώς ανεβάζει πολύ ψηλά τον έντεχνο λόγο.

Μιχάλης Σταφυλάς

Σύντομα θα κάνουμε αφιέρωμα και στον Τάκη Μανωλόπουλο, τον πρόσφατα εκλιπόντα σύζυγό της, που έγραψε την εξαιρετική συλλογή << Ημερολόγιο απουσίας >>.Όταν διάβασα το ποιητικό αυτό αριστούργημα θαύμασα - πέρα απ' την περίτεχνη χρήση του λόγου- το κουράγιο αυτής της γυναίκας που μέσα απ' τον χαμό, την ταλαιπωρία και την θλίψη της απώλειας, γέννησε αυτό το αριστούργημα.

Όσο για το << Ζωγραφίζοντας στίχους >>, έχει κι αυτό την ιστορία του. Το έγραψε κι αυτό για τον χαμού του Διστομίτη ζωγράφου Γιάννη Καΐλη που τον δολοφόνησαν τα κτήνη της ακροδεξίας των συνταγματαρχών, και που αν ζούσε θα διέπρεπε.

Θα αναρτήσω κάποια έργα του που βρίσκονται μέσα στο βιβλίο. Επίσης και το εξώφυλλο του βιβλίου είναι έργο του μεγάλου αγωνιστή Διστομίτη καλλιτέχνη.


ΠΗΓΗ/ΠΡΩΤΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥH: DISTOMOBLOG

Ντοπιολαλιάς συνέχεια.......Δεύτερο μέρος

Η φωτογραφία είναι από το Παλαιοχριστιανικό Οινοποιείο στην θέση Βερβά ή Καστρί στο Δίστομο

Ύστερα από το παλιό μου άρθρο που αναρτήθηκε στις 4 Απριλίου 2008, και που σας είχα υποσχεθεί ότι θα έχει συνέχεια, γιατί πρόκειται για τις ρίζες και την καταγωγή μας, θέλω να ευχαριστήσω τον συμπατριώτη μας τον Σπύρο τον Περγαντά που βρήκε κι άλλες λέξεις τις οποίες θα δείτε αμέσως τώρα:

Από τον Σπύρο Περγαντά

1. Kρένω=μιλάω, απευθύνω τον λόγο<μεσαιωνική ελληνική ''κρένω''< αρχαία ''κρίνω''
2. Zουλάπι ( Z'λάπ' ) = θηρίο, αγρίμι(κυρίως λύκος-τσακάλι)< αλβανικό zulap, ρουμάνικο=zulape
3. φρ.Το εξετάζουνε ( Το 'ξετάζ'νε )
   

• κανονικά=μελετώ προσεχτικά

• ντόπιο=είναι γρουσουζιά<αρχαίο ἐξετάζω φρ.

1. Αορ :Το αστόχησα ( Τ' αστόχ'σα)

• κανονικά=αστοχώ=αποτυχαίνω

• ντόπιο=το ξέχασα<μεταγενέστερο ἀστοχῶ

1. Πυθαμή: π'θαμή

• κανονικά=παλάμη /( ανεπίσημη μονάδα μέτρησης)

• ντόπιο= παλάμη, μονάδα μέτρησης

φρ.''Mια π'θαμή''=πολύ λίγο

1. Σουσάμι ( Σ'σάμ ) προφ: ( Σάμ')

Απλή συντόμευση του ''σουσάμι''< αρχ σήσαμον

1. Ρήμα σε μελλ. κ' αορ: θα γιάνω, έγιανα ( τρ .ενικο θα γιαν'(ει): γίνομαι καλά, αναρρώνω< αρχ.ὑγιαίνω
2. Αγκούτσα: μπαστούνι: Δεν ξέρουμε από που προέρχεται, προφανώς έχει σχέση με το αγκλίτσα.

Η έρευνα μας αυτή θα συνεχιστεί. Έχουμε καταγράψει πολλές λέξεις και φράσεις, τις οποίες όταν τελειώσει αυτή η υπεύθυνη και χρονοβόρα έρευνα, θα τις ενώσουμε ώστε να γίνει ένα άρθρο.

Λεπτομέρεια ψηφιδωτού δαπέδου παλαιοχριστιανικής βασιλικής στο Δίστομο.

Ψάχνοντας ειδικές και εξειδικευμένες πληροφορίες για την ιστορία του Διστόμου, βρήκα στοιχεία από ένα Ρώσικο ή Σέρβικο ιστοχώρο με τον όνομα Культурные сокровища Элладской Церкви από μιά ανασκαφή που έγινε το 1981 στον χώρο που ήταν να γίνει ο Ο.Τ.Ε Διστόμου.
Πρόκειται για παλαιοχριστιανική βασιλική, που αν το συνδέσουμε και με την πρόσφατη ανασκαφή και αποκάλυψη του επίσης πρωτοχριστιανικού οινοποιείου στην περιοχή Βερβά Διστόμου,( ΚΛΙΚ ΕΔΩ ) θα δούμε ότι το Δίστομο εκείνη την εποχή ήταν σε κάποια ακμή, κι' αυτό το μαρτυρούν και πολλά στοιχεία που θα παραθέσω σε άλλα άρθρα.

Λέει λοιπόν η ιστοσελίδα αυτή του αρχαιολογικού ενδιαφέροντος:

Ονομασία  
Λεπτομέρεια ψηφιδωτού δαπέδου παλαιοχριστιανικής βασιλικής στο Δίστομο Βοιωτίας. Μνημείο


Χώρος οπου φυλάσεται
Δίστομο Βοιωτία Ελλάδα

Σχόλια  
Το 1981 ήρθαν στην επιφάνεια λείψανα συγκροτήματος παλαιοχριστιανικής βασιλικής στο Δίστομο Βοιωτίας. Τα θέματα των παραστάσεων του ψηφιδωτού δαπέδου, είναι γεωμετρικά ή προέρχονται από το ζωικό ή το φυτικό βασίλειο. Χρονολογείται τον 5ο αιώνα μ.χ

Γενική Χρονολόγηση
01/01/0400 μ.Χ.


Μπορείτε να το δείτε στο Αρχαιολογικό Μουσείο Διστόμου όπου εκτίθεται 

ΠΗΓΗ/ΠΡΩΤΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ : DISTOMOBLOG

Το δόλιο Δίστομο-Σπάνιο Δημοτικό τραγούδι ηχογραφημένο στην Αμερική.

Ακούστε ένα ανατριχιαστικό τραγούδι για το Δίστομο. Τραγουδά ο Σταύρος Καλούμενος
Στο όνομα του Αντώνη Σακελλαρίου,που παίζει με την ορχήστρα του.Standard,F-9015.
Ο Αντώνης Σακελλαρίου, ήταν από την Αράχωβα.
Έφυγε για τις ΗΠΑ σαν μετανάστης σε παιδική ηλικία. Στην συνέχεια, δουλεύοντας σε διάφορα μαγαζιά με ορχήστρες σε δύσκολα πόστα ( Λάτζα και άλλες σκληρές δουλειές ), έμαθε μουσική εμπειρικά, και κατέληξε να διαπρέψει και να γίνει διευθυντής ορχήστρας.

 
Πουλάκια ταξιδιάρικα πάρτε με στα φτερά σας

και πάμε στην Αράχοβα στης Λιβαδειάς τα μέρη

--------

και στην ψηλότερη κορφή του Παρνασσού απάνω

αφήστε με πουλάκια μου τριγύρω ν' αγναντέψω

---------

Και του Σαλώνου τα χωριά να ιδώ τα ερειπωμένα

να ιδώ το δόλιο Δίστομο που'ναι χαροκαμένο

ΥΓ: Ευχαριστώ τον φίλο από την Αράχωβα για τις επεξηγήσεις, γιατί δεν ήξερα το βιογραφικό του Σακελλαρίου

ΠΗΓΗ/ΠΡΩΤΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: DISTOMOBLOG

Ένα σπάνιο ντοκουμέντο από την ''Ηλεκτρική Διστόμου'' του 1938. Από το εργοστάσιο ηλεκτροπαραγωγής του Διστόμου της δεκαετίας του 1930

Ένα σπάνιο ντοκουμέντο από την ''Ηλεκτρική Διστόμου'', που ήταν από τα πρώτα εργοστάσια ηλεκτροπαραγωγής που κάλυπτε τότε όλο το Δίστομο, την στιγμή κατά την οποία άλλα μεγαλύτερα μέρη δεν είχαν ακόμη. ( Κλίκ επάνω στην εικόνα για μεγάλο μέγεθος ).
Και μάλιστα από Διστομίτες επιχειρηματίες, τους αδερφούς Γ.Κίνια και τον Αναστάσιο Σεχρεμέλη.
Το ρεύμα ήταν τριφασικό!! Και παρείχε τις υπηρεσίες του από το εργοστάσιο που βρισκόταν μέσα στο Δίστομο.
Εδώ μπορείτε να δείτε μία μηνιαία συνδρομή του πελάτη Ιωάννη Π. Σφουντούρη, από την 30 Αυγούστου 1939 όπως θα δείτε να αναγράφεται στην απόδειξη.
Αξιοσημείωτη είναι η ωραία γραφή και οι γραμματικές γνώσεις που είχαν ανέκαθεν οι πιο πολλοί Διστομίτες.
Τέλος να ευχαριστήσω για ακόμη μία φορά, την Κ. Ελένη Κίνια Αθανασίου, που για πολλοστή φορά με έχει βοηθήσει και στηρίξει σ' αυτή μου την προσπάθεια.
Η Ελένη Κίνια Αθανασίου, έχει δημιουργήσει μόνη της όλο το Λαογραφικό Μουσείο Διστόμου
( ΚΛΙΚ ΕΔΩ ) κάτι που το είχε όνειρο εδώ και πολλές δεκαετίες.
Να πούμε ότι είναι εγγονή του Κίνια που είχε την ''Ηλεκτρική Διστόμου'', και έχει κρατήσει το μπλοκ με τις αποδείξεις συνδρομών.
Εμείς πήραμε τυχαία μία απόδειξη και πέσαμε στο όνομα αυτό του Σφουντούρη Ιωάννη.
Σκεφτείτε πόσοι απ' αυτούς τους συμπατριώτες μας, που εκείνον τον Αύγουστο του 1938 πλήρωναν την συνδρομή τους, σφαγιάστηκαν από τους Γερμανούς την αποφράδα ημέρα του Ιουνίου του 1944, δηλαδή λίγα χρόνια αργότερα.
 
Την υπερευχαριστώ για μία ακόμη φορά.

ΠΗΓΗ/ΠΡΩΤΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: DISTOMOBLOG

Ιστορική αναδρομή - Αυτό το θυμάστε; Το φυλλάδιο από την Αρχαιολογική συλλογή Διστόμου

Θυμάστε ένα φυλλάδιο που είχε εκδοθεί από την Αρχαιολογική Μουσειακή Συλλογή Διστόμου, με επιμελητή τον Αρχαιολόγο Φώτη Ντάσιο;

Ευκαιρία να το ξαναθυμηθείτε όσοι το είχατε δει τότε, και να το διαβάσετε όσοι δεν το ξέρετε.

Τα ευρήματα που εκτίθενται είναι εκτός από το Δίστομο, από την περιοχή Ζεμενού Αράχωβας και Καρακόλιθου Διστόμου, καθώς και από Αντίκυρα και Μεδεώνα.

 Ελπίζω να ξαναγίνουν τέτοιες προσπάθειες πολιτισμού και μνήμης

*Η φωτογραφία είναι από το Αρχαίο τείχος του Διστόμου σε στενό που βρίσκεται σε παράδρομο της Πάνω πλατείας, στην οδό Αθανασίου Διάκου και Θεμιστοκλή Κοκκίνη εκεί που τώρα βρίσκεται και ο ομώνυμος ξενώνας Αρχαίο τείχος

( Κάντε κλικ επάνω στην εικόνα για να το δέιτε full screen και να το ξεφυλλίσετε )

Open publication - Free publishing - More history

ΠΗΓΗ/ΠΡΩΤΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: DISTOMOBLOG

Γραμματόσημο από το Ταχυδρομείο Διστόμου από τα τέλη του 1890 αρχές 1900

Ένα σπάνιο συλλεκτικό γραμματόσημο από τη συλλογή του καλού φίλου και φιλοτελιστή Χάρη Τούμπα,, απεικονίζει τους Ολυμπιακούς αγώνες του 1896 όταν αναβίωσαν στην Ελλάδα.

Κάποιος ταχυδρόμησε από το Δίστομο εκείνη την εποχή, κι αυτό βέβαια δεν το μαρτυρά η απεικόνιση του γραμματοσήμου, αλλά η σφραγίδα επάνω του και η γνωμάτευση των ειδικών φιλοτελιστών.

Ως γνωστόν το Δίστομο είχε ανέκαθεν πολλές υπηρεσίες, αλλά οι παλαιότερες από την ίδρυση του νέου Ελληνικού Κράτους ήταν το Τηλεγραφείο και το Ταχυδρομείο του.

ΠΗΓΗ/ΠΡΩΤΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: DΙSTOMOBLOG

Το ημερολόγιο του Διστομίτη Μιλτιάδη Νικολάου από το μέτωπο της Αλβανίας. Ένα πολύ συγκινητικό και αυθεντικό βιβλίο.

Πάει καιρός τώρα που έχει εκδοθεί απ' τις εκδόσεις ''Κασταλία'', το ημερολόγιο απ' το μέτωπο του Νικολάου Μιλτιάδη, συντοπίτη μας, που ενώ γύρισε αρτιμελής από κει, έμελλε να κατακρεουργηθεί απ' τους Γερμανούς στην αποτρόπαια Σφαγή του Διστόμου, αυτός, οι δύο κορούλες του, η γυναίκα και ο πατέρας του, με μόνη επιζώσα την κόρη του Νίτσα ( Ελένη ), η οποία κράτησε το ημερολόγιο του για να το εκδόσει ο εγγονός του Μιλτιάδης Σφουντούρης.
Απλά έτυχε να το διαβάσω εχτές.
Δεν θα σας πω τι ένιωσα εγώ σαν ντόπιος, γιατί τα ονόματα που λέει όταν αναφέρεται σε Διστομίτες, είναι ονόματα κάποιων παππούδων των συμμαθητών μου, προπαππούδων μας που περίμεναν στο Δίστομο, και οι πιο πολλοί απ' αυτούς, ενώ επέστρεψαν απ' το μέτωπο, το έφερε η μαύρη μοίρα να σφαγιασθούν απ΄ τους φασίστες.
Δεν θα πω άλλα γιατί είμαι συγκινημένος. Τα είπα με έναν φίλο μου, γιατί μέσα αναφέρετε ο θείος του, 24 χρονών τότε, που κι αυτός σφαγιάσθηκε μετά την επιστροφή του.
Απλά αναδημοσιεύω ένα αφιέρωμα που έχει γίνει στο Viotia.blog.

Πηγή: Βοιωτία

Πιστέψτε με. Δεν υπάρχουν πολλά πράγματα σχετικά με το Επος του '40 που μπορούν να με συγκινήσουν. Εχω διαβάσει αρκετά κι έχω ακούσει άλλα τόσα, όπως οι περισσότεροι εξ υμών άλλωστε, τα περισσότερα συγκινητικά. Εχω θαυμάσει τις αντοχές του ανθρώπου αλλά και τα ανδραγαθήματα των Ελλήνων, έχω συμπονέσει τους ηττημένους και σε μερικές περιπτώσεις τους νικητές.
Εχω αμφισβητήσει, όπως είναι του συρμού τελευταία, τη σκοπιμότητα του μεγάλου εκείνου πολέμου. Και έχω επιστρέψει με την ταπεινότητα του απλού αναγνώστη ξανά στις πρωτογενείς μαρτυρίες και στις λεπτομέρειες που συνθέτουν -ψηφίδες αυτές- έναν πίνακα με τόσα πρόσωπα όσα η ίδια η ιστορία βάφει με τα ανεξίτηλα χρώματα της μνήμης. Νόμιζα όμως ότι δεν θα ξαναβρώ την αθώα ματιά των 18 χρόνων, που όλα τα διαβάζει, όλα τα πιστεύει, όλα τα θαυμάζει. Πριν από δύο εβδομάδες επέστη η ώρα να αναθεωρήσω.

Οταν έφτασε στα χέρια μου το βιβλίο "Ημερολόγιο από το Μέτωπο" του Μιλτιάδη Νικολάου το πρώτο σημείο που πρόσεξα είναι η σεμνή και επιμελημένη έκδοση από τον γνωστό εκδοτικό οίκο Κασταλία.

Ομως η αποκάλυψη ήρθε όταν άρχισα να το διαβάζω. Διότι δεν πρόκειται για μια ηρωική αφήγηση, για ένα ακόμη χρονικό κατορθωμάτων ενός πολεμιστή στον ελληνοϊταλικό πόλεμο. Είναι μόνο η πορεία της ψυχής του Μιλτιάδη Νικολάου από το Δίστομο στην Αλβανία και πάλι στο Δίστομο. Είναι τα όνειρα ενός 32χρονου νέου, είναι η ανάσα της ίδιας της ζωής όπως προσαρμόζεται στη δίνη του πολέμου και στη σκιά του θανάτου. Είναι όλες οι αξίες του ανθρώπου σε λίγες γραμμές, όλες οι δοκιμασίες του πνεύματος και του σώματος σε λίγες σελίδες, είναι η μορφή και το σχήμα του 

θαύματος που συντηρεί στην κόψη του το άτομο από τη μια και την κοινωνία από την άλλη.

Η γλώσσα στην οποία γράφει ο Μιλτιάδης Νικολάου είναι άμεση και περιεκτική. 

Λαϊκή και λόγια μαζί, αισθαντική, τρυφερή και σκληρή ταυτόχρονα, δυνατή, λιτή και όμως πλήρης πληροφοριών σε κάνει να νοσταλγείς την εποχή που η δημόσια εκπαίδευση στην Ελλάδα παρήγαγε τέτοιους τεχνίτες/διανοούμενους.

Η αφήγηση είναι στρωτή και πολύ ενδιαφέρουσα. Είναι εντυπωσιακό και συνάμα διδακτικό πόσο ο απλός λόγος παράγει τέτοιο αποτέλεσμα όταν προέρχεται από ένα πλούσιο ψυχικό κόσμο. Δεν θα συνεχίσω με μια κριτική στο αφήγημα που του είναι βέβαια και παντελώς άχρηστη, καθώς το κείμενο μιλάει από μόνο του. 

Μερικά όμως βιογραφικά στοιχεία για τον Μιλτιάδη Νικολάου, το τραγικό αυτό πρόσωπο, είναι απαραίτητα.

Ο Μιλτιάδης Ν. Νικολάου γεννήθηκε στο Δίστομο το 1907. Μετά το Δημοτικό παρακολούθησε το Σχολαρχείο (το Λύκειο της εποχής). Το επάγγελμά του ήταν τσαγκάρης, υποδηματοποιός. Οταν έφυγε για το μέτωπο επίστρατος στις 28 Οκτωβρίου του 1940 σε ηλικία 32 ετών, ήταν ήδη παντρεμένος με την Κονδυλία Καίλη και πατέρας δύο κοριτσιών ενώ η γυναίκα του ήταν έγκυος σε ένα τρίτο.

Ο Μιλτιάδης Ν. Νικολάου επέστρεψε από την Αλβανία στο Δίστομο στις 3 του Μάη του 1941. Ομως η άγρια, η τραγική του μοίρα δεν είχε ημερώσει. "Στις 10 Ιουνίου του 1944 σφάζεται από τους Γερμανούς μαζί µε την αγαπηµένη του σύντροφο, τις δύο λατρευτές θυγα­τέρες του, και σώζεται η Νίτσα µέσα στον άγριο Εσπερινό της σφαγής του Διστόµου. Η Νίτσα πεντάρφανη επιβιώνει, παντρεύεται, γεννάει δύο γιους, ο πρώτος πήρε το όνοµα του, Μιλτιάδης Σφουντούρης, τώρα δικηγό­ρος, όπως και ο µικρότερος γιος ο Κώστας, µα κυρίως αποστάγµατα και οι δύο του βαθιόριζου και πολύτιµου ανθρωπισµού του παππού Μιλτιάδη", όπως αναφέρει ο Ευστάθιος Σταθάς στο επίλογο του βιβλίου.

Αυτή ήταν η μοίρα του Μιλτιάδη Νικολάου που βρέθηκε ανάμεσα στις μυλόπετρες της ιστορίας. Εκείνος και εκατομμύρια άλλοι αυτούς τους μαύρους καιρούς. Κι αν δεν μπορούν να κάνουν τίποτα για τη χαμένη ζωή του, κάνουν ό,τι μπορούν για τη μνήμη του η μοναδική επιζήσασα κόρη του Νίτσα Σφουντούρη και οι εγγονοί του με την έκδοση αυτού του βιβλίου. Δεν είναι το ίδιο αλλά είναι κάτι. Για την ακρίβεια είναι κάτι πολύ μεγάλο και σπουδαίο...

Αποσπάσματα: "Ημερολόγιο από το Μέτωπο"
(κάντε κλικ στις σελίδες για μεγέθυνση)

Στις 29 Οκτωβρίου όλοι οι Διστομίτες φθάνουν στη Λαμία και παρουσιάζονται στο 42 Σύνταγμα Ευζώνων. Δείτε την εκκίνηση της μεγάλης περιπέτειας με τα λόγια του Μιλτιάδη Νικολάου.

==========================================

Η συνάντηση με συγχωριανούς/κοντοχωριανούς είναι γιορτή για τους φαντάρους διαχρονικά, πολλώ μάλλον σε πολεμικές συνθήκες.

Χριστούγεννα στο μέτωπο, στα χιονισμένα αλβανικά βουνά. Κρύο, συνθήκες άθλιες αλλά ούτε κουβέντα γκρίνιας. Λιτή καρτερία, λακωνική περιγραφή χωρίς παράπονα και μεμψιμοιρίες. Μια φορά άντρες...

Να σημειώσω και τη φράση που χρησιμοποιεί ο Μιλτιάδης Νικολάου "...που φάγανε κιβώτια από την πείνα και τα σαμάρια των...". Πίστευα ακούγοντας διαρκώς τη φράση "έφαγαν τα σαμάρια τους" πως σημαίνει ότι κάποιοι μάλωσαν πολύ σοβαρά. Φαίνεται ότι έχω καταλάβει λάθος και πως η φράση σημαίνει "τρώω από την πείνα ό,τι βρω".

Στιχάκια αγάπης λαμβάνει στις 31 Μαρτίου του 1941 από τη γυναίκα του ο Μιλτιάδης Νικολάου. Τα καταγράφει επιμελώς, με μια απόλυτη τρυφερότητα που συγκινεί.

Και η επιστροφή στο Δίστομο. Αν δεν γνωρίζαμε το τέλος θα συμμεριζόμασταν τη χαρά του Μιλτιάδη Νικολάου, που τόσο ωραία περιγράφει και σαν να βιάζεται να κλείσει το ημερολόγιό του για να αντικρίσει τον τόπο του και τους δικούς του. 

Η κ. Νίτσα Σφουντούρη-Νικολάου

 
Χωρίς αμφιβολία ο Μιλτιάδης Νικολάου είχε ταλέντο στην αφήγηση. Και το χάρισμα αυτό φαίνεται ότι το κληρονόμησε η κόρη του κ. Νίτσα Σφουντούρη-Νικολάου, η οποία κλείνει το βιβλίο με ένα συγκλονιστικό σημείωμα, για το Δίστομο, για τον πατέρα της, για τη μητέρα της και τις αδελφές της. Για τους Γερμανούς, για τους αντάρτες, για τη σφαγή και για την ζωή της. Για τη γιαγιά που τη μεγάλωσε, για τα παιδιά της και για τα εγγόνια της. Παραθέτω εδώ ένα απόσπασμα όπου η κ. Νίτσα Σφουντούρη διηγείται πώς ξέφυγε από τους Γερμανούς. Είναι πραγματικά μια κινηματογραφική περιγραφή, σκληρή και ανθρώπινη, δυνατή και εύθραυστη, μια -τολμώ να πω- αληθινή εικόνα.

=======================
Το βιβλίο Ημερολόγιο από το Μέτωπο, του Μιλτιάδη Νικολάου θα το βρείτε στα βιβλιοπωλεία Ιανός, Σταδίου 24, Πολιτεία. Ασκληπιού 1 και 3, Ελευθερουδάκη, Πανεπιστημίου και σε άλλα στο κέντρο των Αθηνών. Επίσης στο βιβλιοπωλείο Ρουσάκη στο Δίστομο, στον Πολιτισμικό Σύλλογο Διστόμου και στις Εκδόσεις Κασταλία τηλ. 210-3215280============================

 ΠΗΓΗ/ΠΡΩΤΗΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: DISTOMOBLOG

Ηρακλής Τζάθας - Ένας μάχιμος Δημοσιογράφος και αγωνιστής της Αριστεράς από το Δίστομο

Είναι απ' τις φορές που με κυριεύει πάλι η οργή και η στενοχώρια, γιατί αναγκάζομαι εγώ να ψάχνω και να βρίσκω στοιχεία γι' αυτές τις μεγάλες προσωπικότητες του Διστόμου, πράγμα το οποίο, όπως έχω επανειλημμένως τονίσει, είναι δουλειά άλλων, ή τουλάχιστον θα έπρεπε να είναι.

Έτσι όταν πρωτολειτούργησα τον παρόντα ιστοχώρο, ξεκίνησα με μιά προσωπικότητα που μας έχει αφήσει και πολλές δωρεές αν μη τι άλλο, πολλά εκπαιδευτικά κτίρια στο Δίστομο, τον Δανιήλ τον Γαμβρίλη.

Αν όμως δεν ήταν αδερφός του Προπάππου μου και δεν ήξερα γι' αυτόν από οικογενειακά κειμήλια, φωτογραφίες και βιβλία, καθώς και διηγήσεις των παλαιοτέρων συγγενών μου, δεν θα ήξερα κάτι, όπως δεν ξέρουν και οι νεώτερες γενιές.

Το ίδιο συμβαίνει και με τον Ηρακλή Τζάθα, έναν από τους πιο μεγάλους Δημοσιογράφους της Ελλάδας και μαχητή της Αριστεράς και κατ' επέκτασιν της Δημοκρατίας, που αν κι αυτός δεν ήταν συγγενής μου, και συγκεκριμένα πρώτος ξάδερφος του Παππού μου, δεν θα ήξερα τίποτα γι αυτόν.

Τυγχάνει όμως η Προγιαγιά μου να ήταν το γένος Τζάθα, και έτσι να ξέρω.

Τα στοιχεία μου όμως είναι ανεπαρκή, κι έτσι θα αρκεστώ σε πληροφορίες του διαδικτύου.

Βέβαια θα χρειαστώ και την βοήθειά σας για περαιτέρω στοιχεία, γιατί αν στηριχτώ στους αρμοδίους τοπικούς άρχοντες, δεν πρόκειται να βρω κανένα στοιχείο.

ΣΥΝΤΟΜΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Ο Ηρακλής Τζάθας, από νεαρός φοιτητής της Νομικής του Πανεπιστημίου της Αθήνας, συμμετείχε στον αντιδικτατορικό αγώνα κατά της μεταξικής δικτατορίας.

Πολέμησε στο Αλβανικό μέτωπο και από τις αρχές του 1943 εντάχθηκε στον ΕΛΑΣ Πελοποννήσου ως καπετάνιος του 6ου Συντάγματος.

Μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας, δημοσιογραφεί στην απογευματινή εφημερίδα του ΕΑΜ

'' Ελεύθερη Ελλάδα''.

Το 1947 συλλαμβάνεται και φυλακίζεται στο Γεντί Κουλέ, στις φυλακές Αβέρωφ και στα Βούρλα.

Το 1951, αφού αποφυλακιστεί από τη Μακρόνησο, συνεχίζει τη δημοσιογραφία στις εφημερίδες '' Δημοκρατική'', ''Ημέρα'', ''Ανεξάρτητος Τύπος'' και προδικτατορική '' Αυγή ''.

Είναι από τους πρώτους Δυτικούς Δημοσιογράφους που, ως απεσταλμένος της '' Αυγής'', επισκέπτεται την Κούβα, μετά τη νίκη της επανάστασης του Φιντέλ Κάστρο, στις αρχές της δεκαετίας του '60.

Ακολούθησαν αποστολές του στην Σοβιετική Ένωση και στις τότε σοσιαλιστικές Χώρες.

Το 1967 συλλαμβάνεται από τη χούντα και εκτοπίζεται στο στρατόπεδο στο Λακκί της Λέρου, όπου κρατείται ως το τέλος του '70, απ' όπου αποφυλακίζεται με τη γενική αμνηστία.
Συνεχίζει να δημοσιογραφεί στις εφημερίδες ''Ακρόπολη'' και ''Εξπρές'' και , μετά τη μεταπολίτευση, στην ''Καθημερινή'' και ''Τα Νέα''.

Το 1981 τιμήθηκε με το πρώτο βραβείο ''Ιπεκτσί'' και το 1991 με το βραβείο του

''Ιδρύματος Μπότση ''. Έχει εκδώσει δύο βιβλία.

Το πρώτο με τις εντυπώσεις του από την Κούβα και το δεύτερο με τίτλο '' Τα ανθρώπινα''.

Επιθυμία του της οικογένειας του εκλιπόντος είναι, αντί για στεφάνι, τα χρήματα να κατατεθούν για το ''Βραβείο Ειρήνης και Φιλίας Αμπτί Ιπεκτσί''.

-Κοιτάξτε τι προσωπικότητες φυλάκιζαν οι χουντικοί που τώρα κατέβηκαν στις εκλογές και έχουν πάλι έδρα στην Βουλή με την ανοησία μερικών νοσταλγών της χούντας, ανόητων ανθρώπων.

ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ

Δήλωση του Ν.Κωνσταντόπουλου για τον Θάνατο του Η.Τζάθα

''Ο Ηρακλής Τζάθας έζησε ακτινοβολώντας λεβεντιά και ήθος.

Έφυγε φορτωμένος αγώνες, αφιερωμένος στις αγωνίες αυτού του λαού, γεμάτος από τις ιδέες και τις αξίες της Δημοκρατίας και του Σοσιαλισμού.

Άνθρωπος ξεχωριστός , θα είναι πάντα μέτρο ζωής και δείγμα συνείδησης για όλους μας.

Στην οικογένειά του εκφράζω τα βαθύτατα συλλυπητήρια μου.''

<< Έφυγε ο δημοσιογράφος Ηρακλής Τζάθας>>

Από την εφημερίδα ''Ριζοσπάστης''

Πέθανε χτες ο γνωστός αντιστασιακός δημοσιογράφος Ηρακλής Τζάθας.

Η κηδεία του γίνεται σήμερα, στην ιδιαίτερη πατρίδα του, στο χωριό Μιχαλοία Μεσσηνίας, όπου και γεννήθηκε το 1919.

Ακολουθεί το παραπάνω ''Σύντομο Βιογραφικό''.

Αθήνα, 19 Απριλίου 2000

ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΤΥΠΟΥ & ΜΕΣΩΝ ΜΑΖΙΚΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ

Αρχικά θέλω να εκφράσω εκ μέρους της κυβέρνησης τα συλλυπητήρία μας για το θάνατο του Ηρακλή Τζάθα, ενός αγωνιστή της δημοκρατίας και μαχητή της δημοσιογραφίας.

Τίμησε το λειτούργημά σας και ήταν παράδειγμα προς μίμηση. ( Προς δημοσιογράφους )

Υπήρξε ένας πολίτης πάντοτε παρών στους αγώνες για τη δημοκρατία, την ειρήνη και την πρόοδο.

Εκφράζουμε τα θερμά συλλυπητήριά μας στους οικείος του.

Να πούμε εδώ ότι ο Ηρακλής Τζάθας έχει γράψει και σημαντικά βιβλία όπως προαναφέρθηκε.

Ήταν μια τεράστια προσωπικότητα.

Ο Διστομίτης Πατέρας του πέθανε όταν γεννήθηκε στο Δίστομο το 1919 ο Ηρακλής Τζάθας, κι έτσι η Πελοποννήσια μάνα του, μόνη πια, έφυγε απ' το Δίστομο και εγκαταστάθηκε στην Μεσσηνία, που ήταν και γενέτειρά της.

Είναι ειλικρινά λυπηρό που δεν έχει γίνει καμιά τιμητική εκδήλωση ή καμιά μνεία από τους τωρινούς αλλά και από τους παλαιότερους τοπικούς άρχοντες.

Θα ενσωματώσω προσεχώς κι άλλα στοιχεία.

ΠΡΩΤΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ : DISTOMO BLOG