Η Σκάλα φορτώσεως στην Παραλία Διστόμου σε λειτουργεία, φορτώνοντας βωξίτη ένα πλοίο γύρω στο 1970

Η Σκάλα φορτώσεως της Εταιρείας ''Ελληνικοί Βωξίται Ελικώνος'' στην Παραλία Διστόμου σε λειτουργεία, φορτώνοντας βωξίτη ένα πλοίο.

Πριν αγοραστεί από τον Γεώργιο Λ. Μπάρλο η περιοχή αυτή άνηκε στην οικογένεια Παπαϊωάννου Ιωάννη και Λουκά, και στους συγγενείς ( Παπαγιαννέϊκα )

 

ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΣΤΟ ΠΑΛΙΟ ΔΙΣΤΟΜΟ ΤΟΥ 1945

«Μια βολά ερχόντουσαν τα Χριστούγεννα»

Η άφιξη μιας γιορτής σημαίνει συμμετοχή σε μια τελετουργία, σε μία δηλαδή τυποποιημένη, θεσμοποιημένη συλλογική μορφή επαναλαμβανόμενης πράξης, η οποία σηματοδοτεί τα σημαντικά γεγονότα του κύκλου της ζωής ενός ανθρώπου ή του χρόνου.

Οι τελετουργίες είναι εφήμερες, απευθύνονται στον κόσμο των συναισθημάτων, δημιουργούν το αίσθημα της συνοχής μεταξύ των μελών μια κοινότητας, διαμορφώνουν συλλογικές ταυτότητες, παρέχουν δραματοποιημένες αφηγήσεις που επιτρέπουν στους ανθρώπους την ερμηνεία των εμπειριών τους. Οι τελετουργίες είναι η ιστορία που λένε οι άνθρωποι για τους εαυτούς τους. Οι τελετουργίες είναι πολυσημικά κείμενα. Αποτελούνται από σύμβολα, δράσεις ή αντικείμενα, χειρονομίες και λόγια, σχέσεις μεταξύ των συμβόλων. Τα σύμβολα αυτά είναι πλήρη νοημάτων, αναφερόμενων στη φύση, στην πραγματικότητα, στην κοσμολογία, στο ιερό.

Οι άνθρωποι της προβιομηχανικής εποχής εκτεθειμένοι στην αβεβαιότητα του καθημερινού βίου, στους πολέμους, στις επισιτιστικές κρίσεις, στις επιδημίες, στον μεταφυσικό συλλογικό φόβο της αμαρτίας και της ενοχής, αναζήτησαν καταφύγιο στη σταθερότητα των τελετουργιών για να αποκαταστήσουν το χάος και την κοσμική τάξη, να εξευμενίσουν το άγνωστο.

Οι ημερολογιακές τελετές που σηματοδοτούσαν τα σημαντικά, μεταβατικά σημεία του κυκλικού χρόνου, ενσωματώνουν τις ιερές αφηγήσεις των κοινοτήτων στον αέναο κύκλο των εποχών.

Το Δωδεκαήμερο, το χρονικό διάστημα που μεσολαβεί από τα Χριστούγεννα έως τη γιορτή των Φώτων, είναι μια τέτοια σημαντική καμπή του χρόνου της φύσης και των ανθρώπων, που συμπίπτει με το χειμερινό ηλιοστάσιο, την κρίσιμη και μεθοριακή (liminal) στιγμή του ‘’άκρου χειμώνος’’ προς την καρποφόρο άνοιξη.

Η διάβαση των ορίων πλαισιώνεται πάντα από τελετουργίες και επιτελέσεις προκειμένου να εξασφαλιστεί η ομαλή μετάβαση στο φως της νέας εποχής, προφυλάσσοντας από το δριμύ χειμώνα, ενισχύοντας την καρποφορία της γης, την παραγωγή, την βιολογική επιβίωση, την κοινωνική αλληλεγγύη.

ΤΟ ΧΡΙΣΤΟΨΩΜΟ, ΤΑ ΨΩΜΑΚΙΑ ΤΩΝ ΑΡΝΙΩΝ ΚΑΙ Ο ΣΤΑΡΕΝΙΟΣ ΧΥΛΟΣ

Πρώτο μέλημα των οικογενειών της κοινότητας ήταν η προμήθεια και η παρασκευή της τροφής που θα σερβίρονταν στο γιορταστικό τραπέζι, με επίκεντρο το συμβολικό ψωμί, το χριστόψωμο. «Την παραμονή κάναμε χριστόψωμο και χριστόπιτες για τα παιδάκια. Το ζυμώναμε με λάδι και ζάχαρη το ψωμί και το βάζαμε στο νταβά. Και το κεντάγαμε με κεντηστήρι. Είχαμε κάτι ειδικά τσιμπιδάκια, που το πιάναμε και το κεντάγαμε από πάνω. Και βάζαμε έναν σταυρό και το γεμίζαμε από πάνω καρύδια και μύγδαλα. Και σουσάμι που είχαμε μπόλικο». Το ψωμί έβαζε τα καλά του και μετασχηματιζόταν σε σύμβολο, σε φορέα ευεργετικής δύναμης, ενσαρκωμένης στον νεογέννητο Χριστό, ευφορίας και γονιμότητας. Θα προστάτευε τα μέλη της οικογένειας από την πείνα, θα κρατούσε τον λύκο έξω από την πόρτα του σπιτιού. Το ίδιο το ψωμί ήταν η οικογένεια.

Την αντίληψη αυτή τεκμηριώνει ο τρόπος της διανομής του στα μέλη της, με ιεραρχική, πατρογραμμική σειρά, κομμένο με το χέρι, χωρίς τη μεσολάβηση σιδερένιου εργαλείου. Η παρουσία του στο τραπέζι της γιορτής συμβόλιζε τη βιωμένη εμπειρία της οικογένειας, τις δυσκολίες, τις υπερβάσεις, την προοπτική ενός καλύτερου μέλλοντος. Στη ζύμη του ενώνονταν δεσμοί αγάπης και συγγένειας, διενέξεις και διαφορές, δίκτυα αλληλεγγύης, φόβοι και απώλειες. Για τους λόγους αυτό η παρασκευή του ήταν πιο επιμελημένη από αυτή του καθημερινού άρτου. Απαιτούσε αλεύρι «καθαρό, απ’ το καλό», κοσκινισμένο στο «ψιλό κόσκινο». Ζυμωμένο «ξεροτριφτά» με ζάχαρη και φρέσκο ζεματισμένο λάδι, με το χρυσάφι του δυσεύρετου πορτοκαλιού και τα αποικιακά κανελογαρίφαλα, αγορασμένα χύμα από τον μπακάλη, σκεπαζόταν με τις «τάβλες», τα ειδικά μάλλινα υφαντά της προίκας, για να ανέβει σαν το φως της χειμωνιάτικης μέρας. Τα αμύγδαλα, τα καρύδια, το σουσάμι της καλοκαιρινής συγκομιδής και το σχήμα του σταυρού επικαλούνταν μαγικά μελλοντική ευημερία και ευγονία. Οι κτηνοτροφικές οικογένειες του Διστόμου, που αποτελούσαν το ήμισυ σχεδόν του πληθυσμού, εκτός από το χριστόψωμο και τα ψωμάκια των παιδιών, παρασκεύαζαν και μικρούς άρτους για τα ζώα των κοπαδιών τους, μεταφορά της οικονομικής εξάρτησης και της ευγνωμοσύνης προς τα αιγοπρόβατα που τους εξασφάλιζαν την επιβίωση, επίκληση για την αύξηση της κτηνοτροφικής παραγωγής: «Μια βολά ερχόντουσαν τα Χριστούγεννα και οι τσομπάνηδες φκειάναν πρόσφορα μικρά και τα παγαίναν στην εκκλησία για τα γίδια». Την ημέρα των Χριστουγέννων θρυμμάτιζαν τα ψωμάκια και με λίγο αλάτι τα έδιναν στα ζώα. Μερίδιο στη γιορτή.

Μια άλλη παρασκευή της παραμονής που έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και απηχεί τελετουργίες πανσπερμίας και προσφοράς καρπών – ίσως και νεκρικές προσφορές εξευμενισμού των ψυχών που εξασφαλίζουν αφθονία και θαλερότητα – ήταν η παρασκευή, διανομή και ανταλλαγή μεταξύ των μελών της κοινότητας ενός σταρένιου χυλού:

«Τα πρώτα χρόνια είχαμε ένα έθιμο. Βράζαμε στάρι την παραμονή. Ζεσταίναμε νερό και το λαντουράγαμε (ραντίζαμε) το στάρι. Το βαίναμε σ’ ένα μέρος και το λαντουράγαμε με ζεστό νερό και το σκεπάζαμε και μούσκευε το στάρι. Ύστερα το παγαίναμε σε πλάκα και το τρίβαμε. Το τρίβαμε το τρίβαμε κι έβγαινε μόνο η φλούδα απόξω κι από μέσα δεν πάθαινε τίποτα. Κι ύστερα το βαίναμε και το βράζαμε και το λιώναμε έτσι πώς σα να πιάνεις το προζύμι, πώς φτιάχνεις τηγανίτες ας πούμε, το λιώναμε.

Οι τσοπάνηδες του ρίχναν τυρί μέσα. Εμείς οι ζευγίτες το ζεματάγαμε με λάδι. Έτρωγες και τι να φας, ωραίο πράμα. Το τρώγαμε ανήμερα».

Η ΙΕΡΗ ΦΩΤΙΑ

Σ’ αυτήν όμως την κρίσιμη, επικίνδυνη και μεθοριακή για την εμφάνιση δαιμονικών όντων περίοδο του χειμερινού ηλιοστασίου, οι άνθρωποι έπρεπε να απαντήσουν στην απειλή με την οριοθέτηση ενός ασφαλούς χώρου, ενός προστατευτικού κύκλου, ενός ιερού φραγμού. Η ιερή φωτιά του Δωδεκαημέρου αναβόταν στην εστία του κάθε σπιτιού της κοινότητας με τη μεταφορά από την ύπαιθρο ενός μεγάλου και αγκαθωτού κούτσουρου, του χριστόξυλου: «Το βράδυ της παραμονής αρραβωνιάζουνε τη φωτιά. Βάζουνε μια κουτσούρα και την αφήνουν να καεί όλο το Δωδεκάμερο. Και την Πρωτοχρονιά μ’ άλλο ξύλο την παντρεύουνε. Γι’ αυτό λένε άμα αρραβωνιαστεί κάποιος και παντρευτεί μέσα σε μια βδομάδα ‘’Την πήρε σαν τον Αι Βασίλη».

Η φωτιά, φως που νικάει το σκότος και το θάνατο, σημάδι γενέσεως, ‘’ο φραγμός του πυρός’’, που θα πρέπει να διατηρηθεί όλη τη διάρκεια του Δωδεκαημέρου άσβεστη, απέτρεπε την εμφάνιση και τη δράση των δαιμονικών όντων. Αυτά, τερατόμορφα στην όψη, με χαρακτηριστικά ανθρώπου και ζώου, όλο τον χρόνο ζούνε στον κάτω κόσμο, και την περίοδο αυτή του χειμερινού ηλιοστασίου ανεβαίνουν πάνω στη γη: «Οι σκαλικαντζαραίοι είναι ψηλοί, μαύροι και με ουρές. Έρχονται και τ’ ανακατεύουνε, το ένα τ’ άλλο τα πράματα στο σπίτι. Και βάζουμε και το λιβάνι για τους σκαλικαντζαραίους, για να φύγουνε. Όλο το χρόνο είναι κάτω και κόβουνε το δέντρο. Κι όταν κοντεύουνε να ‘ρθουν τα Χριστούγεννα άλλο λίγο θέλουν να το κόψουνε, αλλά ανεβαίνουνε στη γη κι ώσπου να ξαναπάνε κάτω έχει ξαναγίνει το δέντρο. Και κάθε χρόνο αυτή η δουλειά γίνεται. Μπαίνουν στο σπίτι από τζάκι και παράθυρα».

Το κυριότερο στοιχείο της δράσης των δαιμόνων είναι η καθολική μίανση στο σπίτι. Μολύνουν την τροφή και την φωτιά, τα εργόχειρα των γυναικών. Πλάσματα του συλλογικού νεοελληνικού φαντασιακού, με ρίζες ίσως στις ‘’κήρες’’, τις ψυχές των νεκρών της αρχαιότητας, έρχονται για να ανατρέψουν την τάξη και να επιβάλουν το χάος. Είναι ξένοι, διαφορετικοί, ζερβοχέρηδες, κουτσοί, παραμορφωμένοι, με πειρακτική διάθεση και δράση προς τους αντιπαραγωγικούς της οικογένειας, τους οποίους και διαπομπεύουν: «Λέγαν οι μανάδες και φοβερίζαν τα παιδιά: ‘’Θα ‘ρθουν οι σκαλικαντζαραίοι!’’. Τους βλέπαν τα παλιά τα χρόνια. Είναι σημαδιακοί, χωρίς πόδια, μάτια ή με παράξενο κεφάλι, χωρίς πλάτη, άσχημοι, μαύροι. Γι ‘αυτό λένε ‘’Μανούλα μου σα σκαλικάτζαρος είναι! Όνομα και πράμα. Πολλοί έχουν κι ένα κέρατο. Η Παναγιού του Τσιμινιέρη είχε δει λέει σκαλικάντζαρο κι είχε ένα πόδι μεγάλο μπλαρίσιο και τ’ άλλο ανθρώπινο και κούτσαινε [...] Πειράζουν τους ανθρώπους. Μπαίνε στο σπίτι από το τζάκι και τρώνε το φαί που ‘ναι απάνω στο τραπέζι. Άμα η νοικοκυρά ή οι θυγατέρες της δεν έχουνε τελειώσει καν εργόχειρο, τους το κρεμάνε απάνω τους και βάζουνε μουτζούρα [...], να, πάνε στα παιδιά, πάνε να τους κρεμάσουνε το βιβλίο ή το τετράδιο ή κάτι, άμα δε διαβάζανε. Κι η μακαρίτισσα η μάνα μου έλεγε ‘’Πω πω! Δεν ένεσα τις τουλούπες! Θα ρθουν οι καλικαντζαραίοι και θα τις κρεμάσουνε! Όταν έχεις μια δουλειά και δεν την έχεις τελειώσει, πω πω, λέγαν, φτάσαν οι καλικάντζαροι και δεν το ‘χω τελειώσει!».

Οι ένοικοι του σπιτιού για να προστατευτούν λιβανίζουν. Και την ημέρα των Φώτων με τη στάχτη της φωτιάς του Δωδεκαημέρου, η οποία ενώ θεωρείται μιασμένη για την χρήση στο λουτρό ή στην πλύση, έχει αποτρεπτική δράση, περιζώνουν κυκλικά το σπίτι σκορπίζοντάς την συμβολικά στα τέσσερα αγκωνάρια του σπιτιού: «Τη στάχτη απ’ όλο το Δωδεκάμερο τη μαζεύουνε γιατί είναι μαγαρισμένη απ’ τους σκαλικαντζαραίους. Δε λούνονται μ’ αυτή, αλλά τη μαζεύουνε και την παραμονή των Θεοφανείων σταχτώνουνε τ’ αγκωνάρια για να διώξουνε τους σκαλικαντζαραίους».

Η ΜΕΡΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Κι όταν ξημερώσει «του Χριστού, το πρωί στις πέντε που χτυπάει η καμπάνα παγαίνουν στην εκκλησία κι όταν απολύσει έρχονται στα σπίτια [...] στη φωτιά, στην παραστιά ψένουν κρέας σε σούβλες.

Κι όταν θα είναι έτοιμη κι η μαγειρίτσα, η πατσά, το κοκορέτσι, κατά τις δέκα το πρωί, τρώνε όλοι μαζί στο τραπέζι. Τότε κόβεται το χριστόψωμο και εύχονται και του χρόνου να είναι καλά». Το τραπέζι ήταν στρωμένο πολύ λιτά, με καθαρό υφαντό τραπεζομάντηλο, άσπρο με κρεμεζιές ριξιές ή γεράνιο, και με τα απαραίτητα μόνο σκεύη και εξαρτήματα. Δεν έλειπε η σούπα, που αποτελεί το μεταβατικό φαγητό από την καθημερινή πείνα στον εορταστικό κορεσμό, καταλύοντας τη νηστεία. Κυρίαρχη ήταν η θέση του σφάγιου, του κρέατος, που στο Δίστομο ήταν κυρίως κρέας αιγοπροβάτων. Σε δεύτερη θέση ο οικόσιτος χοίρος που έτρεφαν όλο το χρόνο για τις ημέρες αυτές. Ή, σπανιότερα, ο γάλος που μαγειρευόταν κοκκινιστός με χυλοπίτες, ρύζι ή μακαρόνια: «Θυμάμαι τότε ο άντρας μου έθρεφε ένα γάλο τι λογιώ! Του ‘δινε κάθε μέρα μέρα κι ένα καρύδι. Και τον έφτιαχνα κοκκινιστό με φύλλο. Μοσχοβολούσε [...]». Την ευωχία συμπλήρωνε μεθυστικά το κρασί που άνοιγαν για πρώτη φορά τα Χριστούγεννα, για να ευφράνει τις καρδιές των κουρασμένων ανθρώπων της γης. Μελίπηκτες δίπλες, τα «κοκοτάκια», σταφύλι που το διατηρούσαν κρεμασμένο στα δοκάρια του κατωγιού, καρύδια, αμύγδαλα και κυδώνια ήταν το επιδόρπιο.

Μετά το φαγητό «όλα τα παιδιά και οι μεγάλες γυναίκες βγαίνουν έξω και παίζουν τις δεκάρες και τον φίκο, ένα παιχνίδι με αμάδες, στο οποίο οι γυναίκες ή παιδιά με μεγάλες και ίσιες πέτρες, τις αμάδες, προσπαθούν να ρίξουν ένα κεραμίδι μικρό που πίσω του έχει βάλει κάθε παίκτης από μία δεκάρα. Όποιος το ρίξει παίρνει τις δεκάρες.

Η ημέρα του Χριστού, ημέρα ανάπαυσης, κατανάλωσης άφθονου φαγητού, ανταλλαγής και ψυχαγωγίας έκλεινε με παιχνίδια, επαληθεύοντας πλήρως το νόημα της ρήσης:

«Βίος ανεόρταστος, μακρά οδός απανδόκευτος».

Πηγή: Χειρόγραφα Λαογραφίας, © Σπουδαστήριο Λαογραφίας, Φιλοσοφική Σχολή/ΕΚΠΑ.

Φωτογραφία: Βούλα Παπαϊωάννου.

© Φωτογραφικό Αρχείο/Μουσείο Μπενάκη.

Δίστομο, Φθινόπωρο 1945. Γυναίκα και παιδί καθισμένοι στην παραστιά.

Δίστομο 1985 - Οι Μαθητές της Γ' Λυκείου Διστόμου προσκαλούν το κοινό στην προβολή της κλασικής πλέον ταινίας, ''Επαναστάτης χωρίς αιτία''

 

Ο στρατιώτης Νικόλαος Σφουντούρης, στέλνει ευχές στους συγγενείς του, στο Δίστομο του 1919

 

Επιστολικό δελτάριο ( Ιδιωτική συλλογή Α.Κώτσου ).
Ο στρατιώτης Νικόλαος Σφουντούρης στέλνει ευχές στον παππού του και στους υπόλοιπους συγγενείς του στο Δίστομο από την Αθήνα το Πάσχα του 1919, λίγο πριν αναχωρήσει για το Μικρασιατικό Μέτωπο.
Κατά την τεκμηρίωση διαπιστώσαμε ότι το όνομα του στρατιώτη είναι χαραγμένο στην αναθηματική μαρμάρινη στήλη του Ηρώου.

Το σκάψιμο για την δεξαμενή του Πρώτου Δικτύου Ύδρευσης στο Δίστομο, με την προσωπική εργασία των Διστομιτών το 1928 - 29, επί Προεδρίας Ιωάννη Καστρίτη

 

                                                        

Κλικ στην εικόνα για μεγέθυνση

Αρχείο Αγγελή Καστρίτη

Το σκάψιμο για την δεξαμενή του Πρώτου Δικτύου Ύδρευσης στο Δίστομο, με την προσωπική εργασία των Διστομιτών το 1928 - 29, επί Προεδρίας Ιωάννη Καστρίτη.

ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΣΤΟΜΟ ΣΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1821

Πηγή: Γενικό Λύκειο Διστόμου

Αναζητώντας  στοιχεία για την συμμετοχή των Διστομιτών στην  Επανάσταση του 1821, δανειστήκαμε από τη Δημόσια Βιβλιοθήκη Λιβαδειάς το Βιβλίο «Θήβα και Λειβαδία Χωραϊται και Χωρικοί στο ΄21.»,  του Γιώργη Β. Λουκά Φανόπουλου, όπου διαπιστώσαμε ότι πλήθος Διστομιτών πήραν μέρος σε μάχες στην Βοιωτία.

Πολλοί από αυτούς  ακολούθησαν γνωστούς οπλαρχηγούς σε μεγάλες και σημαντικές  μάχες από το Μεσολόγγι, τη Γραβιά, την Εύβοια μέχρι και τη μάχη στην Αθήνα με οπλαρχηγό τον Καραϊσκάκη. Διαπιστώσαμε λοιπόν ότι  ονόματα γνωστών οικογενειών του Διστόμου είναι απόγονοι όλων εκείνων που δε δίστασαν και ρίχτηκαν στη μάχη με τα λιγοστά πολεμοφόδια που είχαν αλλά με γενναία ψυχή και ισχυρή θέληση για να ελευθερωθούν.  Μελετήσαμε λοιπόν τα στοιχεία που περιλαμβάνει στο παραπάνω βιβλίο και παραθέτουμε την λίστα των ονομάτων με βιογραφικά  στοιχεία για τον κάθε αγωνιστή με σκοπό και να τους τιμήσουμε αλλά και για να γίνει γνωστή  η σπουδαία συνεισφορά του Διστόμου στον Αγώνα του 1821 για την Ελευθερία.

Τα στοιχεία που περιλαμβάνει το βιβλίο όπως αναφέρει ο συγγραφέας έγιναν με βάση τα μητρώα Αγωνιστών που βρίσκονται στην Εθνική Βιβλιοθήκη  (τμήμα χειρογράφων και ομοιότυπων), από  διάφορα βιβλία που κατέγραψαν απομνημονεύματα και ιστορικά γεγονότα του 21 αλλά και από τα Γενικά Αρχεία του Κράτους. Αξίζει να σημειώσουμε ότι στοιχεία βρέθηκαν και από τις Αιτήσεις  που κατέθεταν οι απόμαχοι ή οι χήρες στην Εξεταστική Επιτροπή «Αγώνος και Θυσιών», όπου φτωχοί , ταλαιπωρημένοι και πολλές φορές τραυματισμένοι για να τους αναγνωρίσει το κράτος τις υπηρεσίες προς την πατρίδα δίνοντας τους μια μικρή σύνταξη για να μπορέσουν να επιβιώσουν. Η Εξεταστική επιτροπή τους απένειμε στρατιωτικό βαθμό  και βεβαίωση για τις υπηρεσίες τους προς την πατρίδα.

ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΙ

ΛΙΝΑΡΔΟΣ ΛΟΥΚΑΣ ΙΩΑΝ.

Α.Μ 2021  Α.Ν.Μ 407 

Ήταν μυημένος στη Φιλική Εταιρεία, το δίπλωμα της οποίας χάθηκε με τα χαρτιά του , που είχε υποβάλλει στην Εξεταστική Επιτροπή, το 1836.  Όταν ο Οδυσσέας Ανδρούτσος κρατούσε το αρματολίκι της Λιβαδειάς , πριν την επανάσταση, ήταν από τα πρωτοπαλίκαρα του .  Ακολούθησε τον Διάκο στην εκστρατεία του μέχρι την μάχης της Αλαμάνας και αργότερα τον Οδυσσέα Ανδρούτσο. Στη δεύτερη μάχη υπό τον Οδυσσέα πιάστηκε αιχμάλωτος και κατακρεουργήθηκε από τους Τούρκους.

ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΣ ΘΩΜΑΣ

Μ.Α 1193                           

Το 1822 πολέμησε στο Σούλι και στα Πέντε Πηγάδια. Αργότερα βρέθηκε στο Μεσολόγγι . Μετά την έξοδο ακολούθησε τον Καραΐσκάκη και βρέθηκε πεντηκόνταρχος σε Χιλιαρξία. Πέθανε λοχαγός της Οροφυλακής το 1859.

ΚΑΡΒΟΥΝΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ

Α.Μ 20951     Α.Ν.Μ 1493  

Πολέμησε  υπό τον Διάκο , τον Ανδρούτσο, τον  Καραϊσκάκη, τον  Κατσικοστάθη  και τον Ιω. Νοταρά. Μετά τον ερχομό του Όθωνα , κατατάχθηκε , ως υπολοχαγός , στη Χιλιαρχία του Μαμούρη και αργότερα στη Βασιλική Φάλαγγα στην Πρώτη Τετραρχία  του Χριστ. Χατζηπέτρου.

ΜΠΑΣΔΕΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ

Α.Μ 1780      

Υπηρέτησε την πατρίδα κυρίως υπό τις οδηγίες του Γιάννη Ρούκη και πολέμησε στη πολιορκία της Αταλάντης , στην Αλαμάνα, στα Βασιλικά και τις δύο φορές στη Λειβαδειά, στην Ύπατη, στη Μονή Ιερουσαλήμ, στα  Βρυσάκια, στο Αλιβέρι, στο Μαραθώνα, στις Λειβανάτες, στην Κάπραινα, στους Κομπατάδες, στην Άμπλιανη, στα Πέντε Όρια, στον Προφ. Ηλία Σαλωνών, στο Βραχοχώρι, δύο φορές στην Ακράτα ,όπου και πληγώθηκε, στην πολιαρκία της Ναυπάκτου, στη Θήβα, στην Πέτρα,στο Κερατσίνι, στον Πειραιά, στα Τριζόνια, δύο φορές στην Αθήνα , στο Δαδί, στη Νευρόπολη.  Η Επιτροπή στην  435 συνεδρίαση της τον κατέταξε στην 6η τάξη των Αξιωματικών.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΠΟΥΛΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ

Μ.Αξιωματικών 3087    

Πήρε μέρος στον αγώνα από τις πρώτες μέρες και πολέμησε στο πλευρό του Διάκου στην Αλαμάνα, έπειτα στο Χάνι της Γραβιάς , στις μάχες Άμπλιανης, Βασιλικών, Διστόμου, Άμφισσας, Προφ. Ηλία, Πέντε Ορίων, Αράχοβας , της Πέτρας. Έζησε ως την απελευθέρωση και σκοτώθηκε στο Χλωμό της Λοκρίδας κυνηγώντας την συμμορία του Αρχιληστή Καλαμάτα.

ΤΖΑΘΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ

Α.Μ   208       Α.Ν.Μ 1829

Πολέμησε υπό τον Διάκο στην Αλαμάνα, υπό τον  Ανδρούτσο στο Χάνι της Γραβιάς, στα Βασιλικά με τον Γκούρα, στην Αράχοβα και Δίστομο υπό τον Καραϊσκάκη .

ΤΣΑΜΑΛΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ Γ

Α.Ν.Μ . 2402      .

Πήρε μέρος στον αγώνα και έφερε τον βαθμό του Ανθυπολοχαγού της Φάλαγγας. Τα πιστοποιητικά εκδουλεύσεων του δεν βρίσκονται σήμερα

ΤΣΕΚΟΥΡΑΣ  Ή ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ ΛΟΥΚΑΣ

Α.Μ. 3382          Α.Ν.Μ 3334

Αμέσως μετά την έκρηξη της Επανάστασης πολέμησε υπό τον Διάκο, Ανδρούτσο , αργότερα με τον Γκούρα στα Βασιλικά.  Ως συματάρχης αργότερα υπό τον Ιω. Νοταρά στη καταστροφή του Δράμαλη, μετά με τον Παναγιώτη Νοταρά στη Μάχη της Άμπλιανης, στην άλωση της Ακροκορίνθου .

Αργότερα έξω από την Αθήνα, στον Πειραιά και στο Σέγκιο.  

Τα πιστοποιητικά του τα έδωσε στον Κωλέττη αλλά χάθηκαν και έτσι επικαλείται για τις εκδουλεύσεις του την μαρτυρία του Κολοκοτρώνη, Χατζηπέτρου , Γιάννη Κώστα και άλλων που ζούσαν τότε.

ΥΠΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΙ Α’

ΔΙΣΤΟΜΙΤΗΣ  ΧΡΙΣΤΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ

Α.Ν.Μ. 6129 

Υπηρέτησε υπό τον Γ. Δυοβουνιώτη παίρνοντας μέρος σε διάφορες μάχες, Τριζόνια, Σάλωνα, Αλαμάνα.

ΚΙΤΣΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ  ΤΟΥ ΑΘ

Α.Μ. 17624    Α.Ν.Μ. 5571.

Τα έγγραφά του βρίσκονται μέσα στον φάκελο του Ησαΐα Παπαστάθη  αλλά δυστυχώς δεν βρέθηκε αυτός ο φάκελος.

ΣΦΟΥΝΤΟΥΡΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ

Α Μ.2920       

Μαζί με τον αδερφό του Ιωάννη, Ιερέα,ο Αναγνώστης άρπαξε τα όπλα και πολέμησε απ’ την αρχή του πολέμου μαζί με τους Διάκο, Γκούρα, Ιωαν. Μπαϊκταράκη, Θανάση Νίκα και Σπύρο Μήλιο.

ΥΠΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΙ Β’

ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΛΟΥΚΑ Ή ΒΛΑΧΟΥ

Α.Μ. 3150               Α.Ν.Μ. 1474

Πήρε μέρος σε πολλές μάχες υπό διάφορους αρχηγούς  και κυρίως του Ν. Ζέρβα , Ιωαν. Μακρυγιάννη και πολέμησε σε όλη τη Στερεά Ελλάδα όπως  Βασιλικά , Αράχωβα, Δίστομο, Μαρτίνο,  Στεβενίκο, Πέτρα και αλλού.

ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

Α. Μ. 10292 ΚΑΙ 3534   

Α.Ν.Μ. 3605.1616

Ως εμπειρικός χειρουργός προσέφερε μεγάλες υπηρεσίες στον αγώνα σώζοντας πολλούς πληγωμένους.  Υπηρέτησε υπό τον Οδυσσέα και πήρε μέρος στις μάχες Γραβιάς, στη Λιάτανη, στις Θερμοπύλες , στο Χαλάνδρι και στα Βασιλικά. 

Ύστερα  όντας μέσα στο Μεσολόγγι ακολούθησε τον Καραϊσκάκη και αργότερα πήρε μέρος στις μάχες Θηβών, Διστόμου, Αράχοβας, Πειραιά, Αθήνας.

 

ΜΙΧΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ

Α. Μ . 3791       Α.Ν.Μ 1718   

Υπηρέτησε την πατρίδα σ’όλο το διάστημα του αγώνα επικεφαλής αριθμού στρατιωτών συμπατριωτών του. Ακολούθησε στις μάχες τον Καραϊσκάκη.

ΠΑΠΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΤΟΥ  Γ. Ή ΚΑΡΑΝΙΚΟΛΑΣ

Α.Μ. 1407         Α. Ν.Μ 758

Πήρε μέρος στον αγώνα υπό τον Διάκο, Οδυσσέα, Γκούρα, Μπούσγο, Κριεζώτη, Δυοβουνιώτη και Ρούκη.  

Πολέμησε στη Λειβαδιά, Δίστομο  Αράχοβα, Πειραιά και αλλού.   Υπό τον Οδυσσέα Ανδρούτσο εχρημάτισε φροντιστής, δηλαδή Τσαούσης.

 

ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ ΓΙΑΝΝΑΚΗΣ

Α. Μ. 3462     Α.Ν.Μ . 1584

Άρχισε την δράση του στην Επανάσταση το 1822. Πολέμησε σε πολλές μάχες όπως στα Βασιλικά, στην Πελοπόννησο, στον Πειραιά , Ναύπακτο και αλλού.

ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ

ΑΓΓΕΛΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ

Α.Μ. 7744    

Πολέμησε στα Μαύρα Λιθάρια της Ακράτας υπό την ηγεσία του Αθανασίου Νίκα, στο Δίστομο υπό τον Καραϊσκάκη και στην Πάτρα υπό τον Μπούσγο και αλλού.

ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ

Α.Μ. 6876     

Πολέμησε στο Δαδί υπό τον Οδυσσέα, στη Δόμβραινα και στην Αράχοβα υπό τον Ντεβέτσικα, στο Μεσολόγγι, Πειραιά, Δίστομο και αλλού.

ΓΑΒΡΙΗΛ ΛΟΥΚΑΣ ΑΡΓΥΡΙΟΥ

Α.Μ. 17477   

Υπηρέτησε την πατρίδα δίπλα στον Διάκο, Ανδρούτσο, Γκούρα, Μαμούρη, Μακρή.  Πήρε μέρος και στην πολιορκία του Μεσολογγίου.

ΓΕΩΡΓΙΟΥ   ΣΠΥΡΟΣ Ή ΜΑΡΓΕΛΟΣ

Α.Μ. 2600    

Πολέμησε στις μάχες Θηβών, Πέτρας, Διστόμου,  Αράχοβας.  

Επί Όθωνος κατατάχθηκε στα ελαφρά τάγματα Οροφυλακής από το 1836 έως 1840 καθώς επίσης από το 1854 στο σώμα της επικουρικής Χωροφυλακής.

ΖΑΚΚΑΣ ΔΗΜΟΣ

Α.Μ. 7988    

Πολέμησε στη Λειβαδιά και στο Δαδί υπό τον Οδυσσέα, στη Θήβα υπό τον Ρούκη, καθώς επίσης στα Τρίκορφα , στην Τρίπολη και στους Μύλους υπό τον Γιάννη Νοταρά και αλλού.

ΚΑΪΛΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ

Α.Μ. 1225   

Πήρε μέρος στον αγώνα  στις μάχες υπό τον Ανδρούτσο, Νικηταρά, Θ. Γρίβα, Ζέρβα, Τζαβέλα, Καραϊσκάκη .

ΚΑΛΟΜΟΙΡΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ

Α.Μ. 6898  

Αγωνίστηκε στις μάχες  Στυλίδας, Αγίας Μαρίνας, Δαδιού, Λειβαδιάς, Καστρακιού,  Διστόμου , Αράχωβας,  Θήβας , Ναυπάκτου, Πέτρας , Πειραιά και αλλού.

 ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Α.Μ. 7335    

Πήρε μέρος στις μάχες  Αγίας Μαρίνας, Βασιλικών, Δαδιών, Προφήτη Ηλία, Πέντε Ορίων, Διστόμου, Αράχοβας και Πειραιά.

 

ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ

Α.Μ. 1219    

Υπηρέτησε την πατρίδα υπό τον Οδυσσέα Ανδρούτσο, Σπύρο  Μήλιο, Θανασούλα Βαλτινό, Σωτήριο Νιβήτζο, Βάσο Μαυροβουνιώτη και άλλους.

ΚΟΥΡΤΗΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΣ

Α.Μ 12776  

Ακολουθώντας τους πατριώτες του αμέσως μετά την κήρυξη της Επανάστασης, πολέμησε στις αρχές υπό τον Διάκο και αργότερα κατά το 1822, έπεσε στη μάχη Λειβαδιάς πολεμώντας υπό τον Ανδρούτσο.

ΚΟΥΤΡΙΑΡΗΣ  ΝΙΚΟΛΑΟΣ

Α.Μ. 7753   

Υπηρέτησε  σ’ολο το διάστημα του αγώνα υπό τους Οδυσσέα Ανδρούτσο, Καραϊσκάκη,  Γκούρα, Γιάννη Νοταρά και άλλους και πήρε μέρος σε όλες τις μάχες  που δόθηκαν υπό την ηγεσία τους.

ΚΟΥΤΡΟΓΙΑΝΝΟΣ  Ή ΚΑΛΟΓΕΡΟΣ  ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ

Α.Μ. 4384       

Βρέθηκε στις μάχες του Αιτωλικού και της Κλείσοβας στο Μεσολόγγι. Επίσης πήρε μέρος στις μάχες Άμφισσας, Διστόμου, Αράχοβας , Λειβαδιάς, Θήβας, Πέτρας, Μεσοβουνίου και αλλού.

ΛΟΥΚΑΣ ΛΙΝΑΡΔΟΣ

Α.Μ . 3263    

Διακρίθηκε στη μάχη Πάνω Χρέπια της Τρίπολης υπό τον Νοταρά, στον Πειραιά υπό τον Καραϊσκάκη, στα Πέντε Όρια και στην Κάπραινα υπό τον Γιάννη Γκούρα και αλλού.

ΛΟΥΚΑΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ

Α.Μ. 

Το 1821 πήρε αμέσως τα όπλα και πολέμησε υπό τον Οδυσσέα Ανδρούτσο στη Δρακοσπηλιά, Αλαμάνα , Θερμοπύλες, Λειβαδιά, Στυλίδα, Βασιλικά.

ΛΟΥΚΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ

Α.Μ. 7746  

Από την αρχή του αγώνα πολέμησε με τον Διάκο στην Υπάτη, με τον Ανδρούτσο στη Μενδελίτσα. Το 1827 πιάστηκε από τον Κιουταχή αιχμάλωτος στη θέση Δερβένι του Διστόμου, τον μετέφεραν στη Δαύλεια και εκεί τον κατακρεούργησαν σε μικρά κομμάτια.

ΛΟΥΚΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΛΟΥΚΑ Ή ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

Α.Μ   

Πολέμησε στο Καπανδρίτι, στην Ελευσίνα, στο Χαϊδάρι, στο Κερατσίνι, στην Αράχοβα και αλλού.

ΜΠΑΛΑΓΟΥΡΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ

Α.Μ  7334      

Πολέμησε σε πολλές μάχες, μεταξύ των οποίων  στα Βασιλικά, στα Μαύρα Λιθάρια της Βοστίτσας, στα Τριζόνια, στην Πέτρα, στην Αράχοβα, στο Δίστομο.

ΜΠΑΛΑΓΟΥΡΑΣ  ΙΩΑΝΝΗΣ

Α.Μ.   7334    

Πολέμησε στη Λειβαδιά και στη Στυλίδα υπό τον Ανδρούτσο, στα Βασιλικά με τον Γκούρα, στο Δίστομο και Δομβραίνα υπό τον Καραϊσκάκη , στα Πέντε Όρια με τον Ν. Πανουργιά, στη Φοντάνα υπό τον Μπούσγο και αλλού.

ΜΠΑΡΛΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ

Α.Μ . 7745   

Πολέμησε υπό τον Ανδρούτσο, τον Γκούρα και κατόπιν  υπό τις οδηγίες του Καραϊσκάκη .

ΜΠΑΡΛΟΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ

Α.Μ.  4228 

Αγωνίστηκε δίπλα στον Οδυσσέα στο Δαδί, στα Βασιλικά με τον Γκούρα, στο Δίστομο και στην Πέτρα με τον Σπύρο Μήλιο, στη Ναύπακτο με τον Χριστόδουλο Χατζηπέτρο  και στο Μεσολόγγι  με τον Κίτσο Τζαβέλα.

ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ

Α.Μ. 4236   

Μόλις ενηλικιώθηκε πήρε τα όπλα και πολέμησε στην Αράχοβα  υπό τον Μπιρμπίλη, στο Δίστομο υπό τον  Χάσκαρη, στον Πειραιά υπό τον Βέϊκο.  Κατόπιν κατατάχθηκε στη Χιλιαρχία τοθ Χατζηπέτρου και επί Όθωνα στα ελαφρά σώματα της Οροφυλακής στη Φθιώτιδα από το 1836-1844.

ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΙΩΑΝΝΗΣ Ή ΜΠΑΡΛΟΣ

Α.Μ.

Υπηρέτησε υπό τον Χατζηπέτρο,  Γιαννάκη Στράτο  , Γεωργάκη Βελή και άλλους.  Κατά το 1823 σε ηλικία 15-16 ετών πήρε τα όπλα και πολέμησε με τον Καραϊσκάκη στο Δίστομο, Αράχοβα, Θήβα, Πέτρα και αλλού.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ

Α.Μ .  3265 

Πολέμησε σε πολλές μάχες , όπως στην Αλαμάνα, στη Γραβιά, στη Λειβαδιά, στα Βασιλικά, στο Δίστομο, στον Πειραιά.

ΠΑΝΟΥΡΓΙΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΑΘ.

Α.Μ. 7325   

Πήρε μέρος στις μάχες Πέντε Ορίων και Προφ. Ηλία υπό τον Γκούρα, στο Δίστομο και στην Αράχοβα με τον Σπύρο Μήλιο, στον Πειραιά με τον Γιάννη Γουλιαμάτη  και πολλές ακόμη.

ΠΑΝΤΙΣΚΑΣ ΠΑΝΑΓΗΣ

Α.Μ. 7985    

Έλαβε μέρος στον αγώνα υπό τον Ανδρούτσο στις μάχες Λειβαδιάς, Νευρόπολης και Φοντάνας, στα Πέντε Όρια με τον Γκούρα, στην Κάπραινα με τον Κοντοκώστα, στην Άμπλιανη , Προφ. Ηλία και Άμφισσας υπό τον Γκούρα, στη Θήβα και Πέτρα υπό τον Μπαϊρακτάρη και αλλού.

ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΝΙΚΟΛ. ΤΟΥ ΛΟΥΚΑ

Α.Μ. 7976  

Πολέμησε σε διάφορες μάχες όπως στο Μεσολόγγι και στο Δίστομο υπό τον Καραϊσκάκη, στο Χαϊδάρι υπό τον Λέκκα, στον Πειραιά με τον Γιάννη Νοταρά, στο Δραγαμέστο με τον Νίκο Σουλιώτη και έξω από την Αθήνα. Αργότερα στη Θήβα με τον Σπύρο Μήλιο, στην Πέτρα και στη Ναύπακτο με τον Χριστόδ. Χατζηπέτρο.

ΠΑΠΑΘΩΜΑΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ

Α.Μ. 7327  .

Πολέμησε στη Λειβαδιά και Αλαμάνα υπό τον Διάκο, ύστερα στη Λειβαδιά , Αγία Μαρίνα και Αταλάντη με τον Ανδρούτσο, στα Πέντε Όρια με τον Κώστα Σταύρο , στην Εύβοια με τον Οδυσσέα, στο Δίστομο , Πειραιά με τον Καραϊσκάκη και αλλού.

ΠΕΡΓΑΝΤΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

Α.Μ. 7986.

Πήρε μέρος στη μάχη Πέτρας υπό τον Χατζηπέτρο, στη Λειβαδιά, Ναύπακτο υπό τον Χατζηχρίστο, στη Θήβα υπό τον Μαυροβουνιώτη και αλλού.

ΠΕΤΑΛΙΔΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ

Α.Μ. 1902

Έλαβε μέρος στη μάχη Λειβαδιάς με τον διάκο, στις Θερμοπύλες με τον Μπούσγο, πάλι στην Λειβαδιά με τον Ανδρούτσο, στα Βασιλικά με τον  Γιάννη Ρούκη , στην Στυλίδα και Αγία Μαρίνα με τον Οδυσσέα, στην Αράχοβα , Δίστομο με τον Σπύρο Μήλιο, καθώς και στην Άμπλιανη.

ΣΙΔΕΡΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ

Α.Μ. 6897   

Πολέμησε στην Μπουντουνίτσα υπό τον Οδυσσέα, Ανηφορίτη υπό τον Γκούρα, Αράχοβα και Δίστομο υπό τον Αθ. Νίκα,   στα Τρίκαλα υπό τον Μαμούρη.

ΣΙΔΕΡΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ

Α. Μ.

Έλαβε μέρος στην Κάρυστο, Αγία Μαρίνα, στο Δαδί, Αράχοβα, Δίστομο υπό τον Ανδρούτσο, Καραϊσκάκη και αλλού.

ΣΙΔΕΡΗΣ ΛΟΥΚΑΣ  Ή ΚΑΡΑΝΤΖΑΛΗΣ

Α. Μ. 7747

Πήρε τα όπλα από την αρχή του αγώνα και πολέμησε στην Αγία Μαρίνα, Αλιβέρι, Δαδί , Βρυσάκια, Νευρόπολη και αλλού.

ΣΙΔΕΡΗΣ ΛΟΥΚΑΣ

Α.Μ.  6512

Μαρτυρείται ότι βρέθηκε στην πολιορκία της Ακρόπολης από την αρχή ως το τέλος υπό την οδηγία του Γκούρα.

Κατόπιν κατατάχθηκε στη Χιλιαρχία του Κίτσου Τζαβέλλα και βρέθηκε στην πολιορκία των Κραβάρων.

ΣΙΔΕΡΗΣ ΣΤΑΜΟΣ

Α.Μ. 7339 

Από πιστοποιητικό φαίνεται ότι πολέμησε στα Πέντε Όρια υπό τον Γκούρα, Δαδί υπό τον  Οδυσσέα, Δίστομο υπό τον Καραϊσκάκη, Αλαμάνα υπό τον Δυοβουνιώτη, Πειραιά υπό τον Νοταρά και αλλού.

ΤΖΑΘΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ

Α.Μ. 1685 

Υπάρχει πιστοποιητικό του Αρχηγείου του Σώματος Οροφυλακής Ακαρνανίας, όπου αναφέρει ότι υπηρέτησε ως στρατιώτης στο 2ο Τάγμα της Εθνοφυλακής του Κ. Τζαβέλα.

ΣΦΕΝΔΟΥΡΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ

Α.Μ.

Υπηρέτησε ως στρατιώτης στον ιερό αγώνα ακολουθώντας τον Ανδρούτσο στην Υπάτη και Πέτρα. Αργότερα τον Καραϊσκάκη στο Δίστομο και Αράχοβα.

ΟΙ ΧΩΡΙΣ ΑΙΤΗΣΕΙΣ

Φέρονται στα Μητρώα Αγωνιστών , αλλά δεν βρέθηκαν οι αιτήσεις τους ή τα πιστοποιητικά εκδουλεύσεώς τους.

Α.Ν.Μ. 6234  ΓΚΡΙΝΙΑΤΣΟΣ ΑΣ. Α’ ΤΑΞΗ ΥΠΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ.

ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ

Α.Ν.Μ. 674 ΑΡΓΥΡΗΣ ΒΑΓΓΕΛΗΣ

Α.Ν.Μ. 455 ΛΙΑΣΚΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

Α.Ν.Μ. 808  ΠΕΤΑΛΙΔΑΣ ΚΩΣΤΑΣ

Αγωνιστές από το Δίστομο, τους οποίους αναφέρει ο Τάκης Λάππας –«Λειβαδιά και Λειβαδίτες στο Εικοσιένα».

ΜΠΟΥΡΑΣ ΝΙΚΟΣ . 2621

Εκατόνταρχος το 1825. Αξιωματικός της 7ης Τάξης.

ΚΟΥΜΑΝΟΣ ΒΑΓΓΕΛΗΣ

Υπαξιωματικός.

ΜΑΡΙΕΛΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ

Γεννήθηκε το 1809 και έκανε αξιωματικός επιμελητείας. Πήρε μέρος το 1836 στην καταδίωξη της ληστείας και πέθανε στα 1869. Υπαξιωματικός.

ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ

ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΘΑΝΑΣΗΣ- ΒΕΛΕΤΖΑΣ ΛΟΥΚΑΣ

ΒΛΑΧΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ- ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

ΔΗΜΟΥ ΛΙΝΑΡΔΟΣ-ΔΙΣΤΟΜΙΤΗΣ ΘΥΜΙΟΣ

ΔΙΣΤΟΜΙΤΗΣ ΛΙΝΑΡΔΟΣ- ΔΙΣΤΟΜΙΤΗΣ ΠΑΠΑΝΤΡΕΑΣ

ΔΙΣΤΟΜΙΤΗΣ ΤΣΕΚΟΥΡΑΣ- ΙΩΑΝΝΟΥ ΓΙΩΡΓΑΚΗΣ

ΚΑΛΟΜΟΙΡΗΣ ΝΙΚΟΣ- ΚΑΡΒΟΥΝΗΣ ΝΙΚΟΛΑΣ

ΚΑΡΒΟΥΝΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ- ΚΑΣΤΡΙΚΗΣ ΓΚΙΚΑΣ

ΚΟΥΜΗΝΗΣ ΓΙΩΡΓΗΣ- ΚΟΥΜΗΝΗΣ ΠΕΤΡΟΣ

ΛΟΥΚΑΣ ΓΙΑΝΝΗΣ- ΛΙΑΣΚΟΣ ΓΙΩΡΓΗΣ

ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ- ΜΠΑΡΛΟΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ ΘΑΝΑΣΗΣ

ΝΙΚΟΛΑ ΓΙΑΝΝΑΚΗΣ- ΟΙΚΟΝΟΜΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΩΡΓΗΣ

ΠΑΓΩΝΑΣ ΓΙΩΡΓΗΣ –ΠΑΠΑΠΕΤΡΟΥ ΓΙΑΝΝΗΣ

ΠΑΠΑΝΤΡΙΑΣ ΔΙΣΤΟΜΙΤΗΣ- ΠΑΤΑΚΙΑΣ ΤΖΑΝΗΣ

ΠΕΡΓΑΝΤΑΣ ΒΑΣΙΛΗΣ –ΣΤΑΜΟΥ ΓΙΑΝΝΟΣ

ΤΣΑΜΑΛΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ- ΤΣΑΜΑΛΗΣ ΘΑΝΑΣΗΣ

 

Αγωνιστές από το Δίστομο, τους αναφέρει ο Κ. Αβραάμ, «Ρουμελιώτες  Αγωνιστές στο Εικοσιένα» .

ΛΙΑΚΟΣ ΜΗΤΣΟΣ

Διακρίθηκε στις μάχες στη Βοιωτία και στην Αττική και επί χιλιαρχών διετέλεσε στην 8η του Ευμορφόπουλου. Αργότερα , το 1839 έφερε τον βαθμό του Ανθυπολοχαγού.

ΜΑΚΡΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

Επί χιλιαρχών το 1828 ήταν φροντιστής στην 8η Χιλιαρχία του Ευμορφόπουλου.

ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΓΙΑΝΝΗΣ

Πήρε μέρος στον Αγώνα και διακρίθηκε στη μάχη του Καλάμου Αττικής και το 1827 στην πολιορκία της Ακρόπολης. Διετέλεσε υπό  τις οδηγίες του Κριεζώτη και Μαυροβουνιώτη και πήρε μέρος στην εκστρατεία της Βηρυττού.

Πηγή: «Θήβα και Λειβαδία, Χωραϊται και Χωρικοί στο ΄21», Γιώργη Β. Λουκά-Φανοπουλου, 1976, Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Λιβαδειάς.

Ψηφιακό Αποθετήριο, Εθνικό Κέντρο Τεκμηρίωσης :  http://reader.ekt.gr/bookReader/show/index.php?lib=GRLIV&path=GRLIV_000000000000070036#page/5/mode/1up

Η καθοριστική Επιστολή των Διστομιτών την 6η Μαΐου 1899, για να γίνει η Λιβαδειά πρωτεύουσα του Νομού Βοιωτίας- Ο καθοριστικός ρόλος που έπαιξε η Παραλία του

 

Μ' αυτήν την καθοριστική Επιστολή ο τότε Δήμος Διστομίων, έπεισε την Ελληνική Κυβέρνηση να γίνει η Λιβαδειά πρωτεύουσα του Νομού Βοιωτίας και να δώσει τέλος στην διαμάχη Θηβών και Λιβαδειάς. Καταλυτικό λόγο και ρόλο έπαιξε και η θάλασσα του Διστόμου που γινόταν όλη η διακίνηση και ο πλούτος του Βοιωτικού κάμπου. Περνούσε στην Πελοπόννησο όλο το εμπόριο της Κωπαΐδας λόγω της γεωγραφικής θέσης του Διστόμου και της Παραλίας του.

Φύλλο Τοπικής Εφημερίδας του Διστόμου του 2003, από το Αρχείο του Πέτρου Μπασδέκη

Κλικ στις εικόνες για μεγέθυνση

Αρχείο Πέτρου Μπασδέκη

Ομαδική αίτηση Αριστείων πέντε Δημοτών, προς τον Δήμαρχο Διστομίων, στις 15 Σεπτεμβρίου 1839

Πηγή: ΓΑΚ

Τα αρχαιοελληνικά έθιμα του Διστόμου από μαρτυρίες Ευρωπαίων Περιηγητών το 1804 - Η μεγάλη σχολή του και η δίψα για γράμματα. Από το βιβλίο του ιστορικού Θύμιου Δάλκα

 

Κλικ στις εικόνες για μεγέθυνση 

Διστομίτες γύρω στο 1963 μετά από νίκη της ιστορικής Ποδοσφαιρικής τους ομάδας, ''Αμβρυσσέας'' σε κάποια ακρογιαλιά της Εύβοιας

Μετά από ποδοσφαιρικό αγώνα και μετά από με κάποια ομάδα της Εύβοιας. Φαίνεται το λάβαρο της ιστορικής  ομάδος του Διστόμου ''Αμβρυσσέα''. Διακρίνονται οι,  Αθανάσιος Σφουντούρης ή Τράκκας ( πρώτος στο κέντρο του πλάνου ), ο Γιάννης Κωνσταγιάννης ή Χατζαρόγιαννος,  και ο Ανδρέας Πετράκος.

 

 

Η Παραλία του Διστόμου το 1957 -61, λίγο πριν την αναγκαστική απαλλοτρίωση και τις κατεδαφίσεις

Σπάνια φωτογραφία της Παραλίας του Διστόμου, λίγο πριν την βίαιη αναγκαστική απαλλοτρίωση  

( 1957 -61 )

Η φωτογραφία είναι από την σελίδα στο Facebook, ''Ο Ορχομενός στο χτες''. Ως γνωστόν παραθέριζαν στην Παραλία του Διστόμου αλλά και στο Δίστομο για το καλό κλίμα του, πολλοί Ορχομένιοι και Λειβαδίτες.

ΆΡΣΗ ΒΑΡΩΝ ΚΑΙ ΤΡΕΞΙΜΟ ΣΤΟΝ ΑΪ ΓΙΩΡΓΗ ΔΙΣΤΟΜΟΥ ΕΝ ΕΤΕΙ 1956

 ΑΡΣΗ ΒΑΡΩΝ & ΤΡΕΞΙΜΟ ΣΤΟΝ Α'Ι' ΓΙΩΡΓΗ ΔΙΣΤΟΜΟΥ

Γράφει ο Λουκάς Δημάκας

Του Α'ι'-Γιωργιού, μεγάλη γιορτή και για το Δίστομο όπου λειτουργεί το ομώνυμο εξωκλήσι στον λόφο που δεσπόζει του μικρού κάμπου του Διστόμου στα πόδια της Κίρφεως

Αναπόσπαστο μέρος της γιορτής, ιδίως τα παλιότερα χρόνια, τα αγωνίσματα μετά την λειτουργία που παρακολουθούσαν όλοι οι εκκλησιαζόμενοι: Ο ανηφορικός δρόμος στην πλαγιά και το σήκωμα της βαριάς πέτρας- αντρικά αθλήματα και τα δυο.

Στην μνήμη μου τα έχω και τα δύο καθαρά από παιδί.

Η φωτογραφία, μας γυρνάει ακόμα πιο πίσω, το 1955 ή 1956 με πρωταγωνιστή τον 17χρονο τότε Νίκο Λούκα ( παρατσούκλι Μουσολίνης, το σόι Χριστώνη) να σηκώνει την πέτρα στο προαύλιο του Αϊ Γιωργιού.

Δεν ήταν κάτι εύκολο- η πέτρα, δεν ξέρω από τι πέτρωμα ήταν, αλλά είναι όντως πολύ βαριά.

Έτσι το ενδιαφέρον ήταν μεγάλο και για τα δύο αγωνίσματα και η χαρά των νικητών μεγάλη.

Και έκδηλο το ενδιαφέρον - και των μικρών.

Εδώ, όπως θυμάται ο 83χρονος σήμερα κυρ- Νίκος (που μας δάνεισε την φωτογραφία ) ξεχωρίζει δεξιά τον Τάσο Ι. Λεμονή ( γιο του νονού μου) και δίπλα του τον Γιώργο Πανουργιά (Ζαζά).

Τα Διστομόπουλα ήλιοι στις νύχτες

Εδώ και χρόνια υπάρχει αναρτημένο σε κάτι ράφια λογιστικά σε κάποια μεταλλευτική εταιρεία στο Δίστομο, ένα αντίγραφο ενός εικαστικού πολύ όμορφου και συγκινητικού έργου, με τίτλο ''Τα Διστομόπουλα ήλιοι στις νύχτες'' αγνώστου δημιουργού.

Διστομίτες στην Παραλία Διστόμου το 1929 - Περιμένοντας τους αγωγούς για την ύδρευση του Διστόμου με τον Πρόεδρο Ιωάννη Καστρίτη

 

Αρχείο Αγγελή Καστρίτη

Παραλία Διστόμου 1929 - Περιμένοντας το καράβι με τους αγωγούς για την κατασκευή του πρώτου δικτύου ύδρευσης της Κωμόπολης του Διστόμου.

Πρώτος από αριστερά ο τότε Πρόεδρος Ιωάννης Καστρίτης

''Ο Γιάννης ο Διστομίτης'' - Ένας μεγάλος Έλληνας που "έβγαινε" από το πολιορκημένο κάστρο της Ακρόπολης των Αθηνών - Απομνημονεύματα Μακρυγιάννη

 

Καλοκαίρι 1880 στον Παρνασσό. Μήνας Ιούνιος - Απεβίωσαν από το κρύο δύο μικρά παιδιά από το Δίστομο

 Αρχείο Λουκά Παπαλεξανδρή

Δίστομο 1929 - Θεατρική Παράσταση ''Η Σκλάβα'' από γυμνασιόπαιδα του Διστόμου - Εφημερίδα ''Ο Ρουμελιώτης''

 

Σπύρος και Ζάχος Μήλιος πάντρεψαν την αδερφή τους παραμονή της μάχης στο Δίστομο - ( 16 - Ιανουαρίου 1827 )

Αναδημοσίευση: Himara.gr

Μια ανέκδοτη ιστορία των αδελφών Σπύρου και Ζάχου Μήλιου είδε το φως της δημοσιότητας όταν απεβίωσε η αδερφή τους Βασιλική, τον Νοέμβριο του 1884. Η ιστορία που συνόδευε την είδηση του θανάτου γράφτηκε στην ιστορική εφημερίδα ΑΙΩΝ και διαδραματίστηκε μια ημέρα πριν την καθοριστικής σημασίας μάχη του Διστόμου, δηλαδή στις 16 Ιανουαρίου του 1827.

Τα δύο αδέρφια Σπύρος και Ζάχος, απείλησαν τον υποψήφιο γαμπρό Χαρ. Λογοθέτη, γραμματέα του Καραϊσκάκη, πως αν αρνηθεί να παντρευτεί την αδερφή τους θα τον σκότωναν. Λαμβάνοντας υπόψιν τα οικογενειακά έθιμα της περιόδου, η μεγάλη ευθύνη που τα αδέρφια ένιωθαν για την αποκατάσταση των κοριτσιών της οικογένειας ήταν κάτι αρκετά συνηθισμένο. Στην προκειμένη περίπτωση για τον Σπύρο και τον Ζάχο υπήρχε και ο φόβος του θανάτου στο πεδίο της μάχης καθώς ο στρατός του Ομέρ πασά ήταν δεκαπλάσιος από των Ελλήνων και δεν ήθελαν η αδελφή τους να μείνει μόνη.

Παρά τον παράδοξο τρόπο, ο γάμος στέριωσε και το ζευγάρι έκανε πολλά και άξια παιδιά.

Διαβάστε το δημοσίευμα:

Εκλιπόντων σχεδόν των ανδρών του μεγάλου υπέρ της ανεξαρτησίας ημών αγώνος, παρακολουθούσιν αυτούς η μία μετά την άλλην και αι σύντροφοι αυτών, σύζυγοι ή αδελφαί. Η εν Θήβαις αποβιώσασα Βασιλική εκ της ευάνδρου της Χειμάρρας οικογενείας των Μιλιαίων, σύζυγος αγωνιστού και μήτηρ του εν Ιωαννίνοις γενικού προξένου της Ελλάδος Αλ. Λογοθέτου, του πρώην Επάρχου Π. Λογοθέτου, του δικηγόρου Γ. Λογοθέτου και της χήρας του πρώην αξιωματικού Δ. Μπλατζή και της Καλλιρρόης, συζύγου του εν Πάτραις κ. Αχ. Χαιρέτη ανήκεν εις την γενεάν εκείνην, ης ο τύπος μετά μικρός εκλείπει.

Την παραμονήν της μάχης του Διστόμου, του Σπύρου και Ζάχου Μίλιου κατεχόντων μετά των σωμάτων αυτών, θέσιν παράλιον παρά τον Κορινθιακόν κόλπον, πλοιάριον χειμαριωτικόν απεβίβασεν εις την ξηράν την μητέρα και αδελφήν τούτων, φευγούσας τον εξανδραποδισμόν υπό των Τούρκων, οίτινες μη δυνάμενοι να καταβάλωσι τους εν Ελλάδι πολεμούντας Μιλιαίους, διενοούντο αντεκδικήσεις κατά των γυναικών. Μετά τινάς στιγμάς αφικνείται ο γραμματεύς του Καραϊσκάκη Χαρ. Λογοθέτης υιός του εκ Γαλαξειδίου ευ πατρίδου Κυρ. Πανάγου, κομίζων διαταγήν του στρατάρχου, ήτις ώριζε την θέσιν, καθ’ ην έπρεπε να επιτεθή το σώμα των Χειμαριωτών εν τη μάχη της επιούσης νυκτός. Ο Σπύρος Μίλιος, αναγνούς την επιστολήν προσκαλεί τον κομιστήν να συζευχθή πάραυτα την αδελφήν του και ξιφουλκήσας ηπείλησε κατ’ αυτού θάνατον, αν ηρνείτο […] Τον γάμον ηυλόγησεν εις των πολεμιστών ιερέων, ο δε γαμβρός έλαβε ως προίκα εν αργυρούν πιστόλιον του Σπύρου – Μίλιου… Μετά την μάχην της Πέτρας, την τελευταίαν του ιερού αγώνος, οι Μιλιαίοι αποκατεστάθησαν εις την ηρειπωμένη πόλιν των Θηβών και μετ’ αυτών ο γαμβρός αυτών Λογοθέτης.

Εκεί δε εις τον τόπον, όπου ηγάπησεν ως την ιδίαν αυτής πατρίδα, η κυριά Βασίλω εξάσκησεν επί ήμισυν αιώνα τας αρετάς Ελληνίδος οικοδεσποίνης παράδειγμα αγαθότητας και φιλανθρωπίας διατελέσασα […] Ετάφη δε παρά του αδελφού αυτής Συνταγματάρχου Ζάχου Μίλιου εκεί πλησίον του ταμπουρίου όπου επληγωθη θανάσιμα ούτος μαχόμενος κατά των στρατών του Ομέρ πασά